Ropniak opłucnej najczęściej występuje u kobiet w wieku podeszłym, które będąc mniej odpornymi częściej niż inne grupy wiekowe chorują na zapalenia oskrzeli i płuc. To właśnie w wyniku tych chorób może pojawić się ropniak.
Nic nie dzieje się samo z siebie. Aby z zapalenia płuc powstał ropniak opłucny musiało dojść wcześniej do zaniedbania leczenia choroby albo wykrycia zapalenia już w późnym stadium.
Rozpoznanie ropniaka ustala się na podstawie punkcji opłucnej, wówczas stwierdza się obecność treści o charakterze ropnym. Niezbędne jest także badanie rentgenowskie uwidaczniające i wskazujące na obecność płynu w jamie opłucnej. Punkcję stosuje się zazwyczaj we wczesnym stadium gdy ropa nie jest gęsta.
Podczas powstawania ropniaka dochodzi do wniknięcia drobnoustrojów miąższu płucnego do jamy opłucnej, wskutek tego powstaje ropniak opłucnej. Oprócz powikłań pozapalnych płuc przyczynami ropniaka opłucnej może być zropnienie wysięku lub krwiaka.
Charakterystycznymi przy ropniaku opłucnej objawami są:
- wysoka gorączka,
- dreszcze,
- leukocytozy,
- duszność,
- niewydolność oddechowa
- obecność specyficznego płynu w opłucnej.
W leczeniu ropniaka opłucnej stosuje się punkcje, odsysanie ropy – co jest możliwe i łatwe do wykonania we wczesnym stadium. W późniejszych stadiach niezbędne jest chirurgiczne usunięcie zgrubiałej błony ropniaka i dopiero później odsysanie ropy. W przypadku przewlekłego ropniaka stosuje się drenaże zamknięte lub ssące przy jednoczesnej terapii antybiotykowej. Najczęściej jednak przewlekły ropniak opłucnej prowadzi do zwłóknienia klatki piersiowej
ALNG
