Do niedawna jedynymi sposobami leczenia przerostu prostaty były metody farmakologiczne lub operacje chirurgiczne. Obecnie wykorzystuje się metody tzw. chirurgii mało inwazyjnej.
Leczenie operacyjne – kiedyś
Operacyjne leczenie prostaty polegało na usunięciu przerośniętej części gruczolaka (usuwano wewnętrzną część z pozostawieniem powłok zewnętrznych). Tylko w przypadku zdiagnozowanego raka prostaty usuwano cały narząd. Były to tzw. operacje otwarte pod narkozą, co wiązało się z ryzykiem wystąpienia powikłań. Wymagały długiej hospitalizacji, a powrót do normalnego funkcjonowania był możliwy dopiero po kilku a nawet kilkunastu tygodniach. Obecnie takie operacje przeprowadza się jedynie w wyjątkowych sytuacjach, np. w przypadku bardzo powiększonego gruczołu lub wykrycia komórek nowotworowych.
‘Złoty standard’ w leczeniu przerostu prostaty
Obecnie wykorzystuje się metody tzw. chirurgii mało inwazyjnej. Za najskuteczniejszą metodę leczenia gruczolaka prostaty uważa się elektroresekcję przezcewkową (z ang. TURP – Transurethval Resection of the Prostate). Polega ona na usunięciu przerośniętej części prostaty (od środka) za pomocą urządzenia, zwanego resektoskopem, przez który przepływa prąd elektryczny. Zabieg ten jest wykonywany poprzez wprowadzenie przez cewkę moczową pacjenta specjalnego instrumentu, dochodząc aż do pęcherza. Przekrój urządzenia jest niewielki, dostosowany do średnicy cewki moczowej. Po zbadaniu od środka stanu prostaty, jak również cewki moczowej i pęcherza moczowego lekarz, za pomocą resektoskopu ‘zeskrobuje’ od wewnątrz kawałki tkanki gruczołu, która rozrastając się zwężała przekrój cewki moczowej. Usunięty miąższ gruczołu wysyłany jest do badań, w celu zdiagnozowania czy nie występują w nim zmiany nowotworowe.
Borys
