Solanka to nic innego jak rodzaj wody mineralnej. Nie mylmy jej jednak z powszechnie dostępną w sklepach wodą w plastikowych butelkach. Solanka charakteryzuje się bardzo wysoką zawartością jonów sodowych, która odpowiada rozpuszczeniu 15 gramów chlorku sodu (soli) w 1 litrze wody.
Chlorek sodu to jednak nie wszystko, solanki zawierają bowiem także sole magnezowe, mangan, cynk, żelazo, miedź, wapń, potas, związki bromu i – co istotne – jodu. Najczęściej są to wody głębinowe, zalegające w szczelinach tektonicznych.
W Polsce solanki (niektóre z nich, ze względu na swój skład, znane w całej Europie!) występują głównie w czterech rejonach odpowiadających województwom: podkarpackiemu, śląskiemu, zachodniopomorskiemu i małopolskiemu.
Do solanek można się dostać, wiercąc studnie głębinowe. To właśnie z ich dobrodziejstw korzystały eleganckie damy, jeżdżąc dawniej „do wód”, a my korzystamy również dzisiaj, odwiedzając sanatoria.
Najważniejsze w Polsce ośrodki uzdrowiskowe, w których wykorzystuje się solanki, to Iwonicz-Zdrój, Rabka-Zdrój, Ciechocinek, Kamień Pomorski, Połczyn-Zdrój.
Wyraz „zdrój” nie bez powodu pojawia się w wielu tych nazwach. To po prostu synonim źródła – określenie, które tradycyjnie dołączano do nazw miejscowości uznanych za uzdrowiskowe.
Ireneusz Orzeł
