Mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus – głosi popularne stwierdzenie i tytuł znanej książki o płci mózgu. Ile prawdy jest w tym porzekadle, dociekali przez ostatnie dziesięciolecia psychologowie i naukowcy?
Zasadnicze różnice w budowie naszych mózgów podzielić można na dwie grupy: różnice w budowie mózgu, czyli jego strukturze i w funkcji, czyli sposobie działania.
Różnice w strukturze budowy
Do pierwszej grupy zaliczyć można takie kluczowe różnice jak: umiejętności przestrzenne i językowe. U kobiet są one zlokalizowane w obu półkulach, podczas gdy u mężczyzn istnieje dokładny podział;
- zdolności przestrzenne – prawa półkula,
- językowe – lewa.
Podobnie jest w przypadku funkcji wzrokowych i słownych – u kobiet zlokalizowane są łącznie w obu półkulach, u mężczyzn w prawej- funkcje wzrokowe, w lewej – słowne. Spoiwo międzypółkulowe u kobiet jest grubsze i sprawniej przewodzi informacje, u mężczyzn natomiast ośrodkiem emocji jest lewa półkula, natomiast zdolność ich zwerbalizowania znajduje się w lewej części.
Męski mózg…
Mózg mężczyzny sprawia, że jest on seksualnym poligamistą, podczas gdy dla kobiet liczy się jeden stały partner, który gwarantuje sukces prokreacji zabezpieczenia bytu potomstwu, z tego też względu kobiety zwracają główną uwagę na uczucia związane z seksem, mężczyźni zaś na sam akt prokreacji.
Jeśli zaś chodzi o sposób funkcjonowania płci na co dzień, powyższe różnice w strukturze mózgu przekładają się na następujące różnice:
– kobiety preferują problemy konkretne, logiczne, obecne w życiu codziennym, mężczyźni zaś ogólne i abstrakcyjne, mają również większe zdolności emocjonalne: empatię, współczucie, cierpliwość oraz są lepiej zwerbalizowane, mężczyźni maja lepsze zdolności przestrzenne;
– kobiety w przeciwieństwie do mężczyzn koncentrują uwagę głównie na obiektach społecznych, kobiety są konsekwencji bardziej wrażliwe emocjonalnie i lepiej pod tym kątem zwerbalizowane, co sprawia, że z większa łatwością wyrażają emocje, mają również bardziej wyostrzone zmysły i sprawniej się nimi posługują (mają bardziej wybiorczy wzrok, lepszy słuch, czują więcej zapachów i rozróżniają smaków);
– kobiety rozpoznają również więcej rodzajów emocji oraz mają tendencję do zauważania większej liczby szczegółów, co jest związane z mniej selektywnym filtrem uwagi, dopuszczającym większa ilość bodźców;
– mężczyźni skłonni są do oceniania sytuacji nie ze względów na emocje, ale na bilans zysków i strat, sprawniej natomiast podejmują szybkie decyzje, są również bardziej skłonni do reagowania agresją, przez co dominującą rolę w relacjach społecznych odgrywają dla nich dominacja i ustalanie miejsca w hierarchii, u kobiet doniosłą role pełnią uczucia i seks, które zawsze “idą w parze”;
W łonie matki
Warto wiedzieć, że na początku życia płodowego każdy mózg jest mózgiem kobiecym. W męski może zmienić się pod wpływem silnego stężenia męskich hormonów w wodach płodowych. Im to stężenie mniejsze, tym mózg (niezależnie od płci właściciela) będzie coraz bardziej przypominał mózg kobiety. Im bardziej męski mózg zbliżony jest do kobiecego, tym mniej jego funkcje są ściśle zlokalizowane (u mężczyzn przeważa ścisła lokalizacja, podczas, gdy u kobiet funkcje są w dużym rozproszeniu i wzajemnie na siebie zachodzą).
Jedność to nie identyczność
Ponieważ tak bardzo się różnimy, nie warto za wszelką cenę walczyć o źle rozumiane równouprawnienie, które zamiast jako jedność, często rozumiemy jako identyczność. Identyczni bowiem nie jesteśmy i bariery naszej biologii też nie uda nam się sforsować. A to ona właśnie przesądza o tym, że pewne formy aktywności zawsze lepiej wykonywać będą kobiety, a inne mężczyźni. I nie czyni nas to ani lepszymi, a ani gorszymi.
Dlatego nie warto patrzeć na dzielące nas różnice jak na rywalizację, ale jak na współdziałanie. Bo siła nie tkwi w identyczności, ale właśnie w różnorodności.
Joanna P.
