Wyobraź sobie, że patrzysz na życie kobiety jak na pewną całość. Jakie stereotypy wpływają na życie kobiety przełomu XX i XIX wieku? Zaplątana w sieć schematów…
Pewnego dnia na świecie pojawia się dziewczynka. Już sama płeć dziecka uruchamia schematy według których zostanie wychowana i do których będzie porównywana. Zgodnie ze stereotypem kobiety powinny być wrażliwe, opiekuńcze, uważne, uległe oraz emocjonalne.
Gdy kobieta wiedzie prym w towarzystwie, dąży do osiągnięcia celów zawodowych, posługuje się trafnymi argumentami i faktami, potrafi być mało delikatna podejmując rywalizację i nie ulegać emocją oraz kierować się racjonalnymi przesłankami w dokonywaniu wyborów – mówi się o niej, że zachowuje się jak mężczyzna. Wykazuje wtedy cechy przypisane do stereotypu męskiego.
Badania prowadzone nad stereotypem płci wykazują, że kobiet i mężczyzn o cechach skrajnie stereotypowych jest w rzeczywistości niewiele. Większość z nas wykazuje więc cechy o rożnym natężeniu pochodzące ze stereotypu męskiego i żeńskiego. W ten sposób powstaje wspaniałe bogactwo różnic pomiędzy ludźmi i coś tak cennego jak indywidualność.
Niestety, za niezgodność cech ze stereotypem jesteśmy karane, podobnie jak mężczyźni gdy wykazują cechy przypisane do kobiecego stereotypu. Nieodpowiedzialne wpychanie drugiego człowieka na siłę w stereotyp bez zważania na jego realne cechy powoduje cierpienie, zaniżenie poczucia wartości, bunt, pogardę, rozpacz wreszcie poczucie bezsilności. W tym sensie stereotypy płci mogą być w sposób zupełnie namacalny niebezpieczne i przyczyniać się do cierpienia. Wpływają na podejmowane decyzje, a także jakość życia. Potrafią oddziaływać na poczucie zysku i starty oraz przyczyniać się do generowania bezpodstawnego poczucia winy.
Po co nam więc stereotypy? Warto pamiętać prostą zależność, że to my jesteśmy właścicielami i zarządcami stereotypów, a nie bezwolnymi pacynkami w ich rękach. Posiadamy zdolność do decydowania o treściach własnych myśli. Ponosimy więc osobistą odpowiedzialność za nasze subiektywne opinie wprowadzane w codzienne życie. Stereotypy powinny pozostać wyłącznie inspiracją, a nie gotowcem na życie.
Anita S
