Emocje pierwotne są wspólne zarówno dla ludzi, jak i zwierząt. Należą do nich radość, smutek, strach, złość, wstyd i wstręt. Przyjmy się bliżej tym emocjom.
Radość
Jest to najbardziej pozytywna z emocji. Chętnie ją przeżywamy. Rozsadza nas pozytywna energia, na usta wypływa uśmiech. Kąciki oczu podnoszą się, a my sami mamy ochotę skakać, przytulać ludzi, otwieramy szeroko ramiona. Radość charakteryzuje się otwartością i chęcią przebywania z obiektem, który radość w nas wywołał.
Radość, jak każda z emocji, trwa krótko, jednak zostawia po sobie uczucia. Jeśli opada – zostaje rozbawienie, przyjemność. Z kolei uczuciem o dużym natężeniu radości jest szczęście, optymizm. Jest to bardzo wyczerpujące uczucie, dlatego o wiele trudniej nam jest czuć ciągłe szczęście, niż ciągłą złość.
O tym, że radość jest emocją pierwotną i uniwersalną (czyli występuje u wszystkich ludzi) świadczy to, że na całym świecie ludzie podobnie ją okazują: uśmiechają się. Uśmiech pojawia się również naturalnie u dzieci niewidomych, które nigdy go nie widziały u innych – oznacza to, że rodzimy się z gotowością do uśmiechu!
Nic nas tak bardzo nie denerwuje, jak fałszywy uśmiech. Większość z nas potrafi go rozpoznać, choć nie potrafimy wytłumaczyć, dlaczego. Otóż naukowcy badający mięśnie twarzy zauważyli, że przy sztucznym, wymuszonym uśmiechu nie podnoszą się niektóre mięśnie wokół oczu.
Joanna Pastuszka-Roczek
