Wsparcie emocjonalne, dostarczane nam przez najbliższych, jest bardzo istotnym moderatorem powrotu do zdrowia. Ważne jest jednak, by owo wsparcie było adekwatne, a więc pochodzące od właściwych osób, we właściwej formie i stosownym czasie.
To może spotkać każdego
Ciężka choroba jest trudnym przeżyciem sama w sobie. Dodatkowo zazwyczaj wiąże się z konsekwencjami o doniosłym znaczeniu dla wielu obszarów naszego życia: to absencja w pracy, zmiany w relacjach rodzinnych, to konsekwencje zdrowotne, a nade wszystko walka o życie/zdrowie, sprawność.
Negatywne emocje
Człowiek zdrowy ma możliwość rozładowania swoich negatywnych emocji w działaniu, poprzez podjęcie się rozwiązywania problemów, które go dotykają. Człowiek chory, zwłaszcza ciężko, jest zwykle takiej możliwości pozbawiony na skutek złego stanu zdrowia, hospitalizacji, czy nakazu leżącego trybu życia. W takim stanie łatwo o rezygnację, agresję, depresję. Możesz chronić się przed nimi na kilka sposobów.
Po pierwsze
Postaraj się być na tyle aktywną, na ile pozwala na to Twoje zdrowie (oczywiście, w porozumieniu z lekarzami). Jeżeli nie poddasz się zawczasu i nie pozwolisz innym się wyręczać – będziesz bardziej zadowolona z siebie, a depresja będzie miała do Ciebie znacznie mniejszy dostęp.
Po drugie
Podejmuj samodzielne decyzje. Otoczenie chorego często w ramach troski i sprawowanej opieki zaczyna traktować tę osobę jak dziecko; kolokwialnie mówiąc – obchodzi się z nią “jak z jajkiem”. Często wiąże się to z narzucaniem woli, czy podejmowani decyzji w swoim imieniu. Nie pozwól na to, ponieważ bezradność i niemoc to osiowe objawy depresji.
Po trzecie
Zmień perspektywę postrzegania. Nie patrz na sobie wyłącznie z dzisiejszego punktu widzenia. Pomyśl o swojej osobie – jutro, po operacji, po chorobie – zastanów się, jakie masz plany na ten czas, jak je zrealizujesz, czym będziesz się wtedy zajmować.
Joanna P.
