Wraz z wejściem w okres menopauzy w organizmie kobiety zachodzą zmiany o podłożu hormonalnym. Mogą one spowodować nie tylko zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu na co dzień i związane z nim dolegliwości, jak choćby uderzenia gorąca czy problemy z nieotrzymaniem moczu.
Mogą także ale także owocować rozwojem chorób w przyszłości. Szczególnie duże jest zagrożenie chorobami układu krwionośnego, serca (przez zatory oraz zakrzepy) i osteoporozą (w wyniku osłabienia kości oraz zmian w ich strukturze). Dlatego też zaleca się stosowanie terapii.
Do najpopularniejszych, choć budzących też największe kontrowersje form należy hormonalna terapia zastępcza.
Polega ona na podawaniu odpowiednich dawek hormonów, tak, aby zrównoważyć ich ilość w organizmie kobiety. Estrogeny (zazwyczaj razem z progesteronami, choć są wyjątki) mogą być podawane w zróżnicowanych dawkach oraz formach (tabletek, plastrów, globulek, wkładek dopochwowych, żeli, maści i innych).
Zależy to zarówno od wieku pacjentki, stopnia nasilenia objawów, jak również jej ogólnego stanu zdrowia oraz preferencji. Istnieje kilka rodzajów terapii – przy stosowaniu HTZ w sposób sekwencyjny zachowane są comiesięczne krwawienia ( taką postać leczenia zaleca się głównie młodszym kobietom, które rozpoczynają dopiero klimakterium).
Natomiast przy terapii ciągłej (stałym przyjmowaniu estrogenów oraz progesteronu) – miesiączka nie występuje.
Redakcja
