W tańcu wyrażamy swoje emocje i uczucia. W tangu kochankowie szaleją z miłości i złości. Taniec jest mocny, gwałtowny, a muzyka potęgująca napięcie. To prawdziwy taneczny spektakl ukazujący kłócących się małżonków. „To smutną myślą, którą się tańczy” – napisał jeden z najwybitniejszych poetów tanga Enrique Santos Discépolo
Kontrowersyjne tango
Tango wywodzi się z tradycji tańców hiszpańskich – habanery i flamenco , zmieszanej z candombe, którą na grunt Ameryki Południowej zaszczepili afrykańscy niewolnicy.
W swojej prymitywnej wersji tango pojawiło się pod koniec XVIII wieku. Początkowo było uważane za taniec podrzędny – uliczny i wyuzdany. Tańczono je w ubogich lokalach, a zwłaszcza w domach publicznych. Z czasem jednak jego popularność rosła, szczególnie gdy na początku XIX wieku pojawił się najbardziej znany styl tego tańca – tango argentyńskie. Z Ameryki Południowej ta odmiana tanga dotarła do Stanów Zjednoczonych, potem do Europy, a najbardziej zadomowiła się w Paryżu.
W okresie międzywojennym protestowano przeciwko erotycznemu zabarwieniu tanga. W prasie pisano, że to taniec nieprzyzwoity, negatywnie wypowiadał się o nim papież, a cesarz niemiecki zabraniał go tańczyć na swoich salonach. Nie dało się już jednak powstrzymać tłumów, które zakochały się w tangu. Po okresie chwilowego regresu, od lat 80. XX wieku tango przeżywa swój renesans, nie tylko w Argentynie.
Roztańczona Argentyna
Tango argentyńskie już dawno zyskało miano jednego z najpopularniejszych tańców użytkowych. Kochają je ludzie na całym świecie, zarówno profesjonaliści jak i miłośnicy tańca. Tańczy się je nawet w klubach, do muzyki nowoczesnej. Tango ma wiele odmian, nawet lokalnych (amerykańskie, fińskie, paryskie). Najbardziej znaną i najczęściej wykonywaną jest tango argentyńskie, które – w przeciwieństwie do innych odmian – nie ulega standaryzacji i opiera się na improwizacji i ciągłym rozwoju. Wariacje dotyczą nie tylko figur, ozdobników czy sposobu trzymania, ale nawet szybkości wykonywania.Klasyczne tango argentyńskie jest tańcem charakteryzującym się improwizacją i bliskością partnerów.
Taniec i jeszcze więcej
Tango – zarówno taniec jak i muzyka – jest częścią światowego niematerialnego dziedzictwa kulturalnego ludzkości. Zmysłowe tango było wielokrotnie inspiracją dla szeroko rozumianej sztuki. Nawet polska piosenka zainspirowała się argentyńskim tangiem. W 1929 roku powstała kompozycja Jerzego Petersburskiego z tekstem Andrzeja Własta pod tytułem “Tango milonga”, jedno z nielicznych polskich tang które zrobiło międzynarodową karierę.
Tango milonga, tango mych marzeń i snów,
Niechaj me serce ukołysze!
Tango milonga jak dawniej grajcie mi znów,
Zabijcie tę dręczącą ciszę!
W sztuce filmowej niejednokrotnie przejawiał się motyw tanga, zawsze przepełniony erotyką i silnymi emocjami. Warto przytoczyć niezapomniane wykonanie tanga Al Pacino w filmie Zapach kobiety czy brawurowy taniec w musicalu Moulin Rouge.
Jeżeli marzysz, żeby zatańczyć w seksownej, długiej sukni pełne namiętności tango, to potrzebny Ci…dobry tancerz (najlepiej z różą w zębach). O ile w salsie czy tańcu brzucha nie potrzebujesz partnera, żeby cieszyć się tańcem i muzyką, to w przypadku tanga bez mężczyzny się nie obejdzie. We wszystkich większych miastach Polski znajdują się szkoły tańca, które w ofercie mają zajęcia tanga. Także namów swojego mężczyznę i poczuj się jak na argentyńskiej, roztańczonej ulicy.
Zuzanna Górka
