Zespół pęcherza nadreaktywnego (OAB) dotyka ponad 15% osób dorosłych. Aż 80% z nich nie otrzymuje żadnej pomocy medycznej. Jak skutecznie leczyć OAB?
Czym jest zespół pęcherza nadreaktywnego?
Pod tą nazwą kryje się zespół kilku objawów, które często współistnieją ze sobą, bez innych czynników, mogących tłumaczyć ich występowanie. Do dolegliwości pęcherza nadreaktywnego należą: naglące parcia na mocz, nietrzymanie moczu, częstomocz i nokturia (konieczność oddawania moczu w nocy). Aby rozpoznać OAB wystarczy zaobserwować kilka charakterystycznych cech – oddawanie moczu więcej niż 8 razy na dobę (w tym również w nocy) oraz nieoczekiwane, naglące parcia. NTM nie jest koniecznym objawem pęcherza nadreaktywnego, ale niekontrolowany wyciek moczu często towarzyszy mocnym parciom.
Jak sobie radzić z zespołem pęcherza nadreaktywnego?
OAB dotyka obu płci w różnym wieku, ale po 45 roku życia zaczyna wyraźnie dominować wśród kobiet. Do dziś uważa się, że to schorzenie jest bardzo wstydliwe i intymne. Konieczność częstego oddawania moczu czy wręcz nietrzymanie moczu bardzo ogranicza aktywność społeczną, wpędza w poczucie przygnębienia i wstydu. Chorzy bardzo często nie szukają pomocy, ponieważ uważają, że tej przypadłości nie da się skutecznie leczyć. Osoby po 50-tym roku życia uważają wręcz OAB za nieunikniony objaw starości. Jest to podstawowy błąd! Problemy z pęcherzem nie powinny być uważane za wstydliwe, ani ograniczać aktywności życiowej.
M. Witczak
