Zaburzenia nastroju nazywane są zaburzeniami afektywnymi. Ich podstawowym objawem jest obniżony nastrój. Ten jednak dopada czasem każdego z nas. Jak rozpoznać, czy nasz obniżony nastrój wymaga leczenia?
Depresja niejedno ma imię
Jednym z rodzajów zaburzeń nastroju są tak zwane nawracające zaburzenia depresyjne, fachowo określane jako zaburzenie afektywne jednobiegunowe. Mamy z nim do czynienia wówczas, gdy przez dłuższy okres czasu występują wyłącznie epizody obniżonego nastroju. Mowa o klasycznej depresji. Innym rodzajem depresji są zaburzenia afektywne dwubiegunowe, w przebiegu których u tej samej osoby występują na zmianę stany podwyższonego nastroju (mania) oraz nastroju obniżonego (depresja). Zaburzenia nastroju obejmują również stany podobne do wcześniej przedstawionych, w przypadku których jednak nie ma aż tak wielkiej intensywności zmian. Określa się je jako dystymię oraz cyklotymię, które stanowią stany przewlekłego, trwającego przynajmniej dwa lata obniżonego nastroju lub okresów naprzemiennych nieco podwyższonego lub obniżonego nastroju.
Depresja
Depresja jest nie tylko najbardziej powszechnym zaburzeniem nastroju, lecz również jednym z najbardziej powszechnych zaburzeń psychicznych. Jej przejawy są różnorodne, jednak zawsze dotyczą zmian w zakresie nastroju oraz aktywności życiowej. Depresyjny nastrój, który obecny jest niemal codziennie i przeważa w ciągu dnia jest kluczowy dla rozpoznania tego zaburzenia. Osoby z otoczenia chorego zauważają złą kondycję osoby czy też jej zmęczenia. Ona sama z kolei relacjonuje smutek, pustkę, brak motywacji, utratę energii. Człowiek dotknięty depresją miewa problemy z bezsennością lub – przeciwnie – nadmierną potrzebą snu. To samo dotyczy jedzenia. Depresja charakteryzuje się albo brakiem apetytu i znacznym spadkiem wagi, albo wzmożonym apetytem i nadmiernym przybieraniem na wadze. Pobudzenie lub spowolnienie psychomotoryczne stanowią istotną cechę depresji. Nie należy zapominać, że osoba chora zmaga się z poczuciem bezwartościowości, często dźwiga ciężar samoobwiniania lub nadmiernego poczucia winy. Innymi cechami charakterystycznymi w depresji są spowolnienie procesów myślowych, niezdecydowanie, zmniejszenie zdolności myślenia i koncentracji, a w ciężkich przypadkach również myśli o śmierci, plany samobójcze czy wreszcie próby popełnienia samobójstwa.
Leczenie osób z zaburzeniami nastroju
Najlepsze efekty w leczeniu depresji odnosi współwystępowanie leczenia farmakologicznego (psychiatrycznego) z psychoterapią. To pierwsze pozwala pacjentowi uporać się z objawami, jakie daje choroba, natomiast psychoterapia jest procesem, który zmierza do wyeliminowania przyczyn tkwiących głęboko w osobie cierpiącej. W zależności od rodzaju zaburzenia konieczne jest dopasowanie odpowiedniej metody postępowania.
Natalia Wieteska
