Zaburzenie związane z obniżeniem lub wypadaniem narządów rodnych zwane jest „cichą epidemią” i dotyczy bardzo szerokiej grupy kobiet w okresie okołomenopauzalnym, ale coraz częściej także kobiet po przebytych porodach.
Jako przyczyny wypadania narządów rodnych wymienia się, oprócz menopauzy i przebytych porodów, także prace fizyczne związane z dźwiganiem, wykonywane przez większą część życia, które wywołują nacisk na narządy miednicy. Oprócz tego przyczyną zaburzenia może być także nadwaga, otyłość oraz predyspozycje dziedziczne. Do zaburzenia przyczynić się mogą także choroby zwiększające ciśnienie w jamie brzusznej np. przewlekły kaszel, przewlekłe zaparcia.
Najważniejszy w kwestii zaburzenia statyki narządów rodnych jest stan mięśni i tkanek odpowiedzialnych za podtrzymywanie tychże narządów. Okres okołomenopauzalny u kobiety wiąże się z ograniczeniem ilości wydzielanych przez organizm hormonów. To natomiast powoduje, że mięśnie, więzadła i tkanki stają się wiotkie i mało elastyczne. Osłabione struktury nie są w stanie podtrzymywać macicy oraz innych narządów (jak cewka moczowa, czy odbytnica). To wszystko skutkuje ich wpuklaniem się w obręb pochwy. Również porody sposobem naturalnym przyczyniają się do osłabienia mięśni podtrzymujących macicę w odpowiednim położeniu. Im więcej przebytych porodów, tym większa podatność na wystąpienie zaburzenia w przyszłości. W tej kwestii duże znaczenie ma także waga urodzeniowa noworodków.
W jaki sposób rozpoznać wypadnie lub obniżenie narządów rodnych u siebie? Jakie niepokojące objawy powinny skłonić Cię do wizyty u Lekarza Ginekologa? Objawy zaburzenia statyki narządów rodnych mogą różnić się w zależności od stopnia zaawansowania zaburzenia. Można je podzielić na 4 grupy:
- objawy ze strony układu moczowego:
– nietrzymanie moczu,
– zwiększona częstość oddawania moczu,
– parcie na mocz,
– uczucie niekompletnego wypróżnienia,
- objawy pochwowe:
– uczucie pełności w kroczu,
– uczucie parcia,
– uczucie ciężkości,
- objawy ze strony układu pokarmowego:
– nietrzymanie gazów,
– nietrzymanie stolca,
– uczucie niekompletnego wypróżnienia,
– konieczność silnego parcia podczas defekacji,
- objawy seksualne:
– stosunki płciowe stają się bolesne lub niemożliwe,
– obniżenie poczucia własnej wartości.
Występowanie którychkolwiek objawów jest sygnałem do wizyty u Lekarza i poinformowania go o niepokojących symptomach. Im wcześniej zdiagnozowane zostanie zaburzenie, tym mniej inwazyjnej metody leczenia będzie wymagało.
Jedną z takich skutecznych i mało inwazyjnych metod leczenia wypadania macicy jest pessaroterapia. Polega ona na stosowaniu przez Pacjentkę specjalnego urządzenia, mającego na celu mechaniczne podparcie obniżonych narządów i podniesienie ich do naturalnego umiejscowienia. Pessar może być wykonany z różnych materiałów. Może to być giętki winyl, który nie wchłania zapachu i nie wchodzi w reakcje chemiczne z naturalnym środowiskiem pochwy albo miękki, elastyczny silikon, który nie powoduje reakcji drażniących i uczulających. Niezależnie od materiału wykonania, bardzo istotne znaczenie, z punktu widzenia skuteczności metody leczenia, ma kształt pessara, który dobierany jest przez Lekarza odpowiednio do konkretnego przypadku zaburzenia u Pacjentki. Natomiast decyzja o doborze odpowiedniego rozmiaru pessara zostaje podjęta na podstawie badania szerokości pochwy. Pacjentka podczas pierwszej wizyty uzyskuje także wskazówki dotyczące samodzielnego wyjmowania i ponownego zakładania pessara oraz sposobów dbania o higienę z pessarem. Uzyskuje także informacje o terminach kolejnych wizyt kontrolnych.
Pessaroterapia to metoda łatwa w stosowaniu dla Pacjentki. Nie bez znaczenia jest fakt, że prawidłowo dobrany do danego zaburzenia rozmiar i kształt pessara, powinien przynieść ulgę praktycznie od razu po założeniu. Ponadto metoda jest mało kosztowna i nie wymaga od Pacjentki dużego zaangażowania i codziennego pamiętania (jak to jest w przypadku ćwiczeń mięśni Kegla lub farmakoterapii). Pessaroterapię zaleca się także na czas oczekiwania na zabieg chirurgiczny. Pessar założony przed operacją, podnosząc obniżoną macicę, umożliwia zagojenie wszelkich odleżyn (co przed zabiegiem chirurgicznym jest bardzo istotne).
Z uwagi na fakt, że pessaroterapia daje zbliżony efekt do operacji – warto rozważyć ją jako metodę pierwszego wyboru. Wybierając metodę leczenia warto na początku wypróbować metodę możliwie mało inwazyjną, a dopiero gdy nie daje ona oczekiwanych rezultatów, zdecydować się na bardziej inwazyjną.
Szczegółowe informacje na temat zaburzenia, metod leczenia i pessaroterapii dostępne tutaj: www.pessar.pl .
Tekst sponsorowany
