W poprzednim artykule zatytułowanym: Podstawowe badania przy diagnozowaniu rozrostu prostaty, omówiliśmy badania stosowane przy diagnozowaniu łagodnego rozrostu prostaty. Teraz przybliżymy wam następne metody badań, które przeprowadza się u pacjentów z podejrzeniem rozrostu gruczołu krokowego.
Określenie przepływu cewkowego moczu
Określenie przepływu cewkowego moczu, tzw. uroflometria, jest badaniem całkowicie nieinwazyjnym i bezbolesnym. Polega ono na oddaniu moczu do przepływomierza – urządzenia w kształcie rynienki, zaopatrzonej w czujniki analizujące szybkość oddania moczu, jego ilość oddaną w ciągu sekundy oraz całkowitą objętość mikcji (mikcja – medyczne określenie aktu oddania moczu). Badanie może być wykonywane rano, przed oddaniem moczu lub w innej porze, wtedy przed wykonaniem badania pacjent otrzymuje sporą ilość płynów do wypicia, aby jego pęcherz był całkowicie wypełniony.
W przypadku zdrowych mężczyzn czas do uzyskania maksymalnego przepływu oraz całkowity czas opróżniania jest krótki. Osiągnięcie maksymalnego przepływu następuje szybko, jest on intensywny a całkowita objętość mikcji duża. Wynik pomiaru mikcji przedstawiony jest w formie wykresu obrazującego zależność czasu oddawania moczu do objętości. Prawidłowo powinien mieć kształt wysokiego stożka.
U osób z zaburzeniami prostaty wykres przedstawia duże opóźnienia podczas mikcji, jej całkowity czas ulega wydłużeniu, nawet 2-3–krotnym, wydłuża się również okres uzyskania maksymalnego przepływu, maleje natomiast całkowita objętość oddanego moczu. Otrzymany wykres jest dłuższy, a jego przebieg łagodniejszy. Badanie to pomaga urologowi określić stopień zaawansowania choroby.
Borys
