Słowo jazz od początku było synonimem siły, gwałtowności i ekstazy w muzyce i w tańcu. Słysząc ten muzyczny zgiełk w wyobraźni pojawia się kolorowa i energetyczna mieszanka różnych etnicznych kultur i technik, elementy tańca wielu narodów i ich różnorodne tradycje. Jak wyglądały początki tańca jazzowego i jego rozwój?
Wiek XX okazał się idealnym czasem dla rozwoju tańca jazzowego, który mimo, iż przenikał do kultury białych już w poprzednim stuleciu, spotykał się z brakiem aprobaty i niechęcią ze strony sztywnego jeszcze środowiska tanecznego. Kiedy świat zaczęła podbijać czarna jazzowa muzyka, niezbędne okazało się przyswojenie nowego stylu poruszania się.
Ruchy dzikich plemion afrykańskich były czymś zupełnie nowym dla Europejczyka. Całkowicie obca dla nas była ich geneza, czyli magiczne obrzędy, które wprowadzały uczestników stan rytualnej ekstazy. Niemały kłopot sprawiła białemu człowiekowi odmienna postawa w trakcie tańca. Sylwetkę należało pochylić do przodu, kolana ugiąć, ruch zaakcentować w dół i wykonywać go w różnych płaszczyznach: na stojąco, w przysiadzie i na leżąco.
Od strony technicznej taniec jazzowy wymagał umiejętności izolowania ruchu i równoczesnego zaangażowanie kilku ośrodków ruchowych: głowy, ramion, klatki piersiowej i bioder. Poruszanie nimi powinno odbywać się niezależnie we wszystkich płaszczyznach i w różnym tempie.
Ta spontaniczność, swoboda i rytmiczność czarnej muzyki, sprawiła, że świetnie nadawała się ona do improwizacji. Była oparta na silnych impulsach płynących z ciała, energetyzowała i narzucała szybkie tempo tańczącym. Stąd w tańcu jazzowym pełno agresywnych, szybkich ruchów. Cecha charakterystyczną są również płynne przejścia tancerza od wolnych gestów i spokojnych uniesień, do drapieżnych obrotów i akrobacji.
Dziś taniec jazzowy jest jednym z najpopularniejszych stylów tanecznych i ze względu na efektowność często wykorzystuje się go musicalach i teatrze tańca. Z klasycznego tańca jazzowego wykształcił się modern jazz, mniej spójny i zawierający więcej pulsujących i nieokiełznanych ruchów. Widz odkryje w nim więcej kontrastów i surowości.
Na piękny taniec warto popatrzeć w teatrze, operze czy nawet przed telewizorem. Można również odnaleźć odwagę i spróbować swoich sił na sali tanecznej. Te Panie, które zaczną regularnie uprawiać taniec jazzowy podniosą sprawność całego ciała. Takie nieokiełznane ruchy rozwijają wszystkie grupy mięśniowe, poprawiają motorykę ciała, rozciągają ścięgna i poprawiają krążenie krwi. Przede wszystkim jednak taniec jazzowy pozwala na wyrażenia emocji i wyrzucenie z siebie złej energii. Coraz więcej szkół tańca proponuje zajęcia jazzowe dla dorosłych. Organizatorzy wiedzą, że to najlepsza forma ruchu, która likwiduje stres i napięcie.
Anna J
