Parkinson to choroba dotycząca ośrodkowego układu nerwowego, podczas której występują charakterystyczne objawy takie jak drżenie mięśni, sztywność mięśni, spowolnienie ruchowe. Średni wiek zachorowań na chorobę Parkinsona to 58 lat ale zdarzają się młodsi pacjenci, nawet poniżej 40. roku życia. Choć choroba występuje w większości u mężczyzn, to jednak kobiety w okresie menopauzy i w wieku podeszłym są również w grupie ryzyka zachorowania na Parkinsona.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyną Parkinsona jest obumieranie komórek neuronowych wytwarzających dopaminę, która jest chemicznym neuroprzekaźnikiem odpowiadającym za przekazywanie impulsów elektrycznych pomiędzy komórkami nerwowymi, tworząc tzw łuk odruchowy odpowiedzialny między innymi za pracę mięśni. Zredukowany poziom estrogenu może przyczynić się do powstawania choroby. Kobiety stosujące bogatą w fitohormony dietę lub dobrze tolerujące i stosujące zastępczą terapię hormonalną mogą uchronić się przed tą chorobą. Osoby będące rolnikami i pracujące na wsi z użyciem pestycydów i środków chwastobójczych są dodatkowo narażone na rozwój tej choroby.
Objawy i rozpoznanie
Niestety pierwsze objawy choroby pojawiają się dopiero w zaawansowanym stadium choroby kiedy to uszkodzone jest już ponad 80% komórek produkujących dopaminę. Zazwyczaj zaczyna się od zmian można by przypuszczać normalnych dla wieku starczego takich jak zmiany reumatyczne, problemy z poruszaniem się, kłopoty z poruszaniem się, zaburzenia mowy, mamrotanie, drżenie palców lub nawet całych kończyn, brak energii, chroniczne osłabienie, kłopoty z zasypianiem, spowolnienie procesów myślowych, niezdolność do koncentracji.
Często symptomy choroby są błędnie rozpoznawane i oceniane jako nieuniknione skutki starzenia się. Jedyną znaną skuteczna metoda wczesnego wykrycia Parkinsona jest tzw. test lewopodowy. Sprawdza się czy pacjent reaguje na lewopody i jeśli objawy pod jej wpływem zmieniają się oznacza to, że jest chory. Lewopoda jest substancją, która po wprowadzeniu do organizmu człowieka zamienia się w dopaminę.
Leczenie i profilaktyka
W leczeniu choroby Parkinsona stosuje się zabiegi fizykoterapeutyczne, masaże i kąpiele. Jeśli chodzi o farmakologię stosuje się przy leczeniu lewopodą agonistów dopaminy, którzy powodują pobudzanie komórek do produkcji dopaminy. To jedna z najskuteczniejszych metod. Nieraz stosuje się także selegilinę, która ma właściwości hamowania enzymu rozkładającego dopaminę.
Jeśli leczenie farmakologiczne i działania profilaktyczne nie pomagają można zdecydować się na operacje chirurgiczna. W Polsce możliwe jest wykonanie kilku rożnych operacji na chorobę Parkinsona, a właściwie na jej najbardziej uciążliwe objawy. Operacje te zazwyczaj polegają na niszczeniu niewielkich obszarów mózgu co pozwala wyeliminować drżenia i skurcze mięśni u ponad 80% pacjentów.
W profilaktyce choroby Parkinsona pozostaje jeszcze kwestia odpowiedniej diety, która powinna być bogata w nienasycone tłuszcze, antyoksydanty w świeżych warzywach i owocach oraz powinna być pozbawiona szkodliwych składników m.in. używek jak tytoń, kawa czy czarna herbata.
ALNG
