Skąd wiemy, że ktoś nas okłamuje, mimo że jego słowa wydają się prawdziwe? Czy zdarza się Wam wchodzić do pomieszczenia i od razu „poczuć” atmosferę? Dlaczego niektórzy ludzie wydają się być nudni, choć ich słowa są interesujące?
Komunikacja międzyludzka to bardzo skomplikowany i złożony proces, który wymaga analizowania wielu informacji, docierających do nas na wielu płaszczyznach. Oprócz tego, CO słyszymy, bardzo ważne jest JAK to jest mówione. Okazuje się, że warstwa słowna, czyli werbalna, stanowi jedynie ułamek wszystkich informacji, jakie uzyskujemy.
Komunikacja niewerbalna
Najbardziej interesująca historia wyda nam się nudna, jeśli opowiadający wymamrocze ją pod nosem, robiąc długie, niepotrzebne przerwy, a przy okazji ciągle będzie patrzył ponad naszym ramieniem. Z kolei ile razy spotkaliśmy kogoś, kto potrafi opowiedzieć interesująco o wczorajszych zakupach?
Za różnice w odbiorze odpowiada komunikacja niewerbalna, czyli wszystkie te informacje, które nie są słowami: ubranie, zapach, ułożenie ciała, ton głosu, głośność, tempo mówienia, a nawet sceneria rozmowy. Sam układ rąk i głowy może całkowicie zmienić nastrój! Jak to możliwe?
Komunikaty niewerbalne – charakterystyka
Elementy okołowerbalne: ton głosu, tempo, głośność. Ten sam komunikat można wypowiedzieć na kilka sposobów – wie o tym najlepiej mama, która ma w zanadrzu głos na specjalną okazję, którego używa, gdy jest naprawdę zdenerwowana. Osoby mówiące szybko jawią się nam jako rzutkie, szybko myślące, pewne siebie – ale też nieuważne, natarczywe. Nie lubimy piskliwej sąsiadki, ale z przyjemnością przebywany z sąsiadem o aksamitnym barytonie.
Joanna Pastuszka-Roczek
