Skąd wiemy, że ktoś nas okłamuje, mimo że jego słowa wydają się prawdziwe? Czy zdarza się Wam wchodzić do pomieszczenia i od razu „poczuć” atmosferę? Dlaczego niektórzy ludzie wydają się być nudni, choć ich słowa są interesujące?
Komunikaty ciała: pantomimika, zachowania przestrzenne, stany fizjologiczne, wygląd, postawa ciała, oczy. Już sam wygląd czy postawa ciała sprawiają, że nabieramy pewnego wyobrażenia do drugiej osobie. Inaczej postrzegamy kogoś z podniesioną głową, a inaczej – osobę z głową wciśniętą w ramiona.
Zwracamy też uwagę na ruchy oczu, na napięcie mięśni na twarzy i ciele, na układ zmarszczek mimicznych, na gesty, które osoba wykonuje. Ktoś, kto macha mocno rękami jest postrzegany jako gwałtownik, z kolei osoba trzymająca je sztywno przy ciele jest zamknięty i niekoniecznie chętny do współpracy. Do stanów fizjologicznych zaliczamy np. płacz czy rumieniec. Z kolei zachowania przestrzenne to dystans, jaki ktoś zachowuje rozmawiając z nami – wszyscy znamy osoby, które po prostu „wpychają się” na nas, atakując naszą prywatną przestrzeń.
Niektóre gesty mogą zastępować całe słowa czy zdania: mrugnięcie powieką w odpowiednim momencie, pokazanie kciuka do góry, popukanie się palcem w czoło. Co ciekawe, te komunikaty niewerbalne są bardzo silnie uzależnione kulturowo – to, co u nas jest gestem neutralnym oznaczać może coś zupełnie innego w innym kraju! Przykładem takiego gestu jest złączenie palca wskazującego i czubka kciuka, znane u nas jako symbol OK. W Japonii taki gest oznacza „zero”!
Kobiety a komunikacja niewerbalna
Ponieważ kobiety potrafią przetwarzać naraz dużo więcej bodźców, niż mężczyźni, są o wiele lepsze w odczytywaniu komunikacji niewerbalnej, niż mężczyźni. Do naszych panów dociera tylko ułamek informacji, dlatego mogą oni odnieść zupełnie inne wrażenie, niż my! Dlatego tez są zirytowani, gdy mówimy im „no przecież widzę, że jesteś zły, o co chodzi”, podczas gdy tak bardzo starali się przed nami ukryć swoje rozdrażnienie!
Joanna Pastuszka-Roczek
