Atrofia pochwy jest to schorzenie, które pojawia się w wyniku niedoboru estrogenów w organizmie kobiety. Zmiany zanikowe w obrębie pochwy dotyczą zwłaszcza okolic najbardziej od stężenia estrogenów zależnych.
Następuje stopniowa atrofia m.in. nabłonka w obrębie przedsionka pochwy, oraz tkanki tłuszczowej warg sromowych. W związku z postępującymi zmianami atroficznymi pojawiają się również pewne dolegliwości.
Do najbardziej typowych należą: suchość pochwy, często połączona ze stanem zapalnym; dyspareunia – czyli nie tylko zmniejszenie wilgotności, ale także nadwrażliwość nabłonka pochwy oraz zanikowe zapalenie pochwy, obniżenie elastyczności tkanek a także ból, pieczenie oraz nieregularne upławy.
Wraz z obniżeniem poziomu estrogenów ścianki pochwy stają się więc cieńsze i mniej elastyczne. Dochodzi nawet do skrócenia pochwy.
Wywoływać to może zarówno dyskomfort przy współżyciu jak i w codziennym funkcjonowaniu kobiety. Stany zapalne, częste otarcia, pieczenie, świąd, a także lekkie krwawienia po stosunku, suchość w pochwie oraz większa wrażliwość na ból znacząco wpływają na jakość życia kobiety. Kiedy najczęściej pojawia się zanikowe zapalenie pochwy?
Przede wszystkim w okresie menopauzy, kiedy dochodzi do zmian hormonalnych oraz obniżenia poziomu estrogenów. Atrofia pochwy może również pojawiać się u kobiet, wśród których w sposób sztuczny (operacyjny) zmniejszono wydzielanie estrogenów (usunięcie jajników). Atrofia pochwy może więc występować u młodszych kobiet, jednak najczęściej pojawia się pomiędzy 50 a 70 rokiem życia (zwłaszcza w okresie postmenopauzalnym wzrasta ilość kobiet cierpiących na zanikowe zapalenie pochwy). Leczenie może być sprowadzone jedynie do miejscowej terapii estrogenami, ale może też wymagać interwencji chirurgicznej.
Redakcja
