Terminem pochwica określamy dysfunkcję seksualną, która uniemożliwia odbycie stosunku zwieńczonego penetracją. Kobieta, która zmaga się z tą przypadłością, tuż przed współżyciem zaczyna skarżyć się na bolesny skurcz mięśni pochwy, na który nie ma żadnego wpływu. Skurcz mięśni sprawia, że otwór pochwy zostaje zamknięty, przez co mężczyzna nie może do niego wprowadzić swojego członka. Co wywołuje pochwicę? Czy zespół Mariona-Simsa można skutecznie wyleczyć?
Pochwica to dysfunkcja seksualna, która może pojawić się u kobiet w różnym wieku, niemniej z zespołem Mariona-Simsa na ogół borykają się młode dziewczyny. W ich przypadku przyczyn mimowolnych skurczy pochwy należy doszukiwać się w podłożu psychicznym. Kobiety, które dopiero rozpoczynają swoje życie seksualne, bardzo często odczuwają silny niepokój. Obawiają się bólu, jaki będzie towarzyszył rozerwaniu błony dziewiczej. Jednocześnie myśl o niechcianej ciąży napawa je lękiem. Wiele dziewczyn zastanawia się też, czy penis partnera nie jest zbyt duży i zmieści się w pochwie. Strach przed bólem towarzyszącym inicjacji seksualnej, jak i uwarunkowania kulturowe – rodzice podkreślający, że seks przed ślubem jest grzechem, potęgują napięcie i tym samym przyczyniają się do pochwicy.
Zespół Mariona-Simsa – psychiczne podłoże
Pochwica często miewa podłoże psychiczne. Pojawia się u kobiet, które mają za sobą traumatyczne przeżycia, np. cudem uniknęły gwałtu, były w dzieciństwie molestowane przez ojca lub bite przez poprzedniego partnera. Poprzez zaciśnięcie ujścia do pochwy ciało próbuje się bronić przed cierpieniem.
Przyczyną pochwicy może też być silny lęk przed chorobami przenoszonymi drogą płciową – wirusem HIV, kiłą czy rzeżączką. Mimowolny i bolesny skurcz mięśni pochwy może wywołać też lęk przed nieplanowaną ciążą – zwłaszcza gdy jest się w młodym wieku lub sytuacja zawodowa maluje się w niewyraźnych barwach. Pochwica może mieć też związek z nieuświadomionymi preferencjami seksualnymi – niektóre kobiety usiłują wyprzeć ze swojej świadomości zainteresowania homoseksualne, przez co ich organizm zaczyna się buntować, przyczyniając się do bolesnego skurczu mięśni pochwy.
Przyczyny pochwicy – niedostateczna edukacja seksualna
Przyczyny pochwicy bywają różnorodne, co ciekawe, do zamknięcia ujśc
ia pochwy może doprowadzić niewłaściwa lub niedostateczna edukacja seksualna. Niektóre osoby nie wiedzą, jak zbudowane są ich narządy płciowe i jaką pełnią funkcję. Zdarza się, iż kobiety nie wiedzą o tym, iż nabłonek pochwy jest elastyczny i w związku z tym może dopasować się do kształtu penisa. Brak rzetelnej edukacji seksualnej w szkołach może doprowadzić o fałszywych wyobrażeń nt. seksu i bólu towarzyszącego stosunkom. Dużym problemem jest także pierwszy raz – gdy do inicjacji seksualnej dochodzi przypadkowo, z partnerem, którego nie jesteśmy pewne, wzrasta ryzyko bolesnego stosunku. Gdy pierwsze współżycie nie należy do udanych, pojawia się lęk przed kolejnym zbliżeniem. Kobieta stara się je odwlec w czasie, a gdy już do niego dochodzi, podświadomość blokuje ujście pochwy, przyczyniając się do mimowolnego skurczu mięśni pochwy.
Czynniki fizyczne a pochwica
Nie zawsze jednak pochwica ma podłoże psychiczne, czasem do wystąpienia bolesnego skurczu mięśni pochwy przyczynia się kombinacja czynników fizycznych i psychicznych. Gdy na narządach płciowych kobiet pojawiają się owrzodzenia i pęknięcia, a jednocześnie borykają się one z nadwrażliwością nerwową, może dojść do mimowolnego skurczu mięśni pochwy i zamknięcia jej ujścia, co uniemożliwia współżycie.
Pochwica, czyli lęk przed penetracją
Pochwica to nie tylko skurcz mięśni pochwy tuż przed stosunkiem, do zablokowania ujścia pochwy może dojść podczas aplikacji tamponu, w trakcie badania ginekologicznego czy wkładania palca do pochwy. Znane są przypadki, gdy ujście pochwy zostało zablokowane już na samą myśl o penetracji. Zdarza się, iż kobiety podczas wizyty u ginekologa nie tylko zaciskają mięśnie pochwy, ale też dochodzi do mimowolnego skurczu ud.
Życie seksualne kobiet z pochwicą
Pochwica nie uniemożliwia prowadzenia udanego życia seksualnego. Wszak seks można uprawiać na wiele sposobów i nie każdy z nich musi zakończyć się penetracją pochwy. Panie, które zmagają się z pochwicą, bardzo często czerpią przyjemność z gry wstępnej, pettingu lub seksu oralnego. Dużą popularnością cieszy się także stosunek udowy. Polega on na umieszczeniu penisa pomiędzy udami partnerki i wykonywaniu ruchów frykcyjnych.
Diagnostyka pochwicy i jej leczenie
Diagnostyka pochwicy polega na przeprowadzeniu badania ginekologicznego, mikrobiologicznego i ogólnego badania krwi oraz moczu, a także panelu hormonalnego. Niestety, czasem zdarza się, iż pacjentka odczuwa silny strach na myśl o badaniu ginekologicznym, przez co nie jest w stanie przekroczyć gabinetu specjalisty. W takim przypadku niezwykle ważna jest rozmowa z kobietą, którą może przeprowadzić osoba bliska zaznajomiona z problemem. Na pierwszą wizytę do ginekologa można też pójść z mamą lub przyjaciółką. Leczenie pochwicy czasem wymaga pomocy specjalisty, który upora się ze stanami lękowymi pacjentki. Niemniej też może sprowadzać się do umieszczania w pochwie drobnych przedmiotów i stopniowego zwiększania ich gabarytów. Początkowo penetracja może być przeprowadzana samodzielnie np. z pomocą niewielkiego wibratora. Gdy kobieta przekona się, że nic jej nie grozi, może zacząć uprawiać seks z partnerem.
Irmina Cieślik
