Z pełnym przekonaniem możemy powiedzieć, że taniec istnieje od momentu, kiedy pojawił się człowiek. Potwierdzeniem tych słów są odnalezione w jaskiniach malowidła, powstałe w neolicie, przedstawiające zjawiska ruchu takie jak skoki i pozy taneczne.
Funkcje tańca
Te „rytuały ruchowe” nie były tylko prozaiczną rozrywką, ale miały o wiele poważniejsze funkcje. Pierwszą z nich było skupienie wszystkich członków rodu w jednym miejscu, w kole, często wokół totemu, co zapewniało grupie umacnianie więzi społecznej. Drugą natomiast była specjalna funkcja komunikacyjna- zastąpienie słów tańcem w sytuacjach, które przerastały ówczesnego człowieka, które budziły lęk albo były owiane niewiedzą lub tajemnicą. W ten sposób człowiek pierwotny zaczął posługiwać się umownością, rozbudowującą się powoli w bogatą tradycję obrzędową.
Dzięki badaniom antropologów i etnologów z początku XX wieku poznaliśmy również pozostałe funkcje, które spełniał taniec, a które uzależnione były głównie od warunków życia i stworzonej przez nich duchowo-materialnej kultury.
Kolejną funkcją, którą spełniał taniec wśród naszych przodków było leczenie chorób. Jest to dowód na to, że już ponad 3000 l. p.n.e. człowiek był przekonany o terapeutycznych właściwościach ruchu przy muzyce. Za pomocą tańca szamani, kapłani lub czarownicy starali się wpłynąć na ciało i psychikę chorego, często doprowadzając go do stanu autosugestii, który pozwalał na przyspieszony powrót do zdrowia. Wprowadzając go w trans wpływali na jego świadomość i uniewrażliwiali na bodźce, wywołując stan obniżonej lub podwyższonej świadomości, czyli wyostrzenie lub otępienie bodźców.
Anna J
