Najważniejszym, ostatecznym etapem przekwitania jest całkowity zanik miesiączki, czyli naturalna bezpłodność. Zanim do tego dojdzie cykl ulega rozregulowaniu, do czego przyczynia się zanikająca ilość estrogenu. Krwawienie może pojawiać się co kilka miesięcy lub co kilkanaście dni, być słabe albo obfite, a czas jego trwania w dużej mierze zależy od genów. Jak długo może trwać miesiączka w okresie przekwitania?
Jak wyglądają zaburzenia miesiączkowania?
Charakterystycznym elementem przekwitania jest zaburzenie dotychczasowego cyklu miesięcznego. Pomiędzy 45 a 55 rokiem życia dochodzi do zmian w gospodarce hormonalnej związanych z coraz mniejszą ilością estrogenu i progesteronu wytwarzanych przez jajniki. Jajniki zaczynają wyhamowywać swoją pracę, owulacja stopniowo się kończy, aż do całkowitego zaniku i tym samym naturalnej bezpłodności. Proces ten bywa zwany również „wyhamowywaniem pracy jajników” i powoduje zaburzenia w procesie miesiączkowania. Dotąd regularny cykl może całkowicie wymknąć się spod kontroli. Skutkuje to tym, że miesiączka może pojawiać się albo co kilka miesięcy, albo co 2 tygodnie. Często zdarza się również, że cykle są bezowulacyjne, czyli nie dochodzi do uwolnienia komórki jajowej, z uwagi na mniejszą ilość pęcherzyków jajnikowych w okresie przekwitania.
Do ostatniej miesiączki dochodzi zazwyczaj pomiędzy 51 a 55 rokiem życia. Jest ona zwana menopauzą, a za jej wyznacznik uważany jest fakt, że od jej pojawienia się, przez kolejne 12 miesięcy nie dochodzi już do krwawienia.
Cechy miesiączkowania w czasie przekwitania
Miesiączkowanie w czasie przekwitania nie daje się porównać z miesiączkowaniem w czasie okresu rozrodczego. Zostaje zaburzona regularność krwawień i nie ma już możliwości przewidzenia dnia, w którym się zacznie.
Najczęściej Polki deklarują, że po 45 roku życia ich miesiączki pojawiają się z dużymi przerwami. Zamiast comiesięcznego krwawienia doświadczają go co 2 miesiące, 3 miesiące, a nawet co pół roku. Zmienia się również obfitość miesiączki. Może stać się bardziej obfita i trwać dłużej, niż do tej pory lub zmienić się w skąpą, której długość sięga maksymalnie 2-3 dni. Szczególnie zauważają to kobiety, które do tej pory obserwowały u siebie umiarkowane krwawienia.
Jednocześnie, wraz z nadchodzącą miesiączką w dalszym ciągu pojawiają się nieprzyjemne objawy zwiastujące: upławy, bóle piersi, rozdrażnienie, nadmierna senność. Jeśli są one uciążliwe, warto poinformować o tym ginekologa, który przepisze środki łagodzące (często na bazie ziół).
Środki pomocnicze przy miesiączkowaniu
W czasie przekwitania idealnie regularne miesiączki nie są już możliwe, jednak w łagodniejszym przechodzeniu nieregularnego krwawienia mogą pomóc liczne preparaty. Większość z nich powstaje na bazie ziół (herbaty, tabletki), lecz pomocne mogą okazać się również leki homeopatyczne. Nie wolno ich jednak przyjmować bez konsultacji lekarskiej.
Dobrze sprawdzają się także produkty z soją będącą naturalnym źródłem fitoestrogenów, tj. substancji podobnych do naturalnego estrogenu. Jeśli soja wydaje się mało zachęcająca, podobny efekt dają: jabłka, gruszki, owsianka.
Karolina Skrzek
