W porównaniu mikroflory pochwy kobiet w wieku rozrodczym z kobietami w wieku menopauzalnym naukowcy odkryli wiele istotnych różnic mogących m. in. wyjaśnić przyczynę częstych zapaleń i zakażeń pochwy u kobiet menopauzalnych.
Skąd się biorą choroby pochwy
Istnieją grupy ryzyka oraz czynniki zwiększające lub bezpośrednio wpływające na rozwój ww. chorób. Do najważniejszych czynników ryzyka można zaliczyć otyłość, cukrzycę, obecność nowotworu, niedoczynność tarczycy, przytarczyc lub nadnerczy, stosowanie wkładki wewnątrzmacicznej, stosowanie leczenia farmakologicznego a szczególnie doustnej terapii hormonalnej oraz antybiotykoterapii.
Leczenie
Na rynku jest wiele maści dostępnych w aptekach bez recepty lub w sklepach zielarskich. Większość zapaleń i zakażeń pochwy nie jest groźna i można wyleczyć się samemu naturalnymi metodami. Zanim jednak podejmie się decyzję o leczeniu ważne jest prawidłowe rozpoznanie choroby, do czego potrzebne jest wykonanie odpowiednich badań lub wizyta u lekarza. Dla pacjentek nie mających przeciwwskazań do hormonalnej terapii zastępczej poleca się jej zastosowanie, gdyż działa ona bardzo korzystnie na układ płciowy kobiety i pozwala uniknąć wielu chorób pochwy a także jej zaniku w późniejszym okresie.
Niski poziom estrogenów jak i progesteronu w okresie menopauzy odpowiada za występowanie wielu schorzeń związanych z drogami rodnymi. Natomiast po menopauzie pochwa staje się znacznie węższa, krótsza i mniej elastyczna, jej ścianki nabierają bladoróżowego koloru z domieszkami żółci i ma o wiele gorszy system nawilżania.
Skutkuje to wzmożoną podatnością na urazy zarówno mechaniczne jak i zakażenia bakteryjne co zaburza florę bakteryjną i właściwe pochwie pH. Z czasem pojawiają się patologiczne wybroczyny i płytkie owrzodzenia a nabłonek pochwowy staje się coraz cieńszy aż w końcu zanika zamykając tym samym możliwość wyleczenia i powrotu do normalnej postaci.
ALNG
