Największym darem, jaki ofiarowała nam nasza inteligencja nie jest wcale umiejętność zapamiętania tabliczki mnożenia, nazw stolic świata, a nawet nie umiejętność wymyślenia nowych słów, urządzeń czy obrazów. Darem, który najbardziej nas rozwinął jest empatia.
Dzięki empatii czujemy smutek, gdy komuś umarła bliska osoba, choć nas to nigdy jeszcze nie spotkało. Czujemy wstyd i upokorzenie okaleczonych arabskich kobiet, choć żadna z nas nie spotkała się z czymś takim w swoim otoczeniu. Cieszymy się, gdy bohaterom książki uda się pokonać przeciwności, choć akcja książki toczy się w zupełnie innych czasach. Płaczemy na filmach, cieszymy się cudzym szczęściem.
Zalety empatii
Dzięki empatii ludzie potrafią się lepiej zrozumieć, pomóc sobie w potrzebie i wspólnie przeżywać sukcesy i porażki. Szczególnym rodzajem empatii jest patriotyzm, który sprawia, że razem, jako naród, przeżywamy sportowe wydarzenia czy czujemy narodową dumę.
Empatia bardzo poszerza nasze horyzonty. Dzięki niej potrafimy wręcz „przeżyć więcej, niż jedno życie”. To właśnie ona sprawia, że posyłamy pomoc do Afryki. Jest naturalną blokadą przed zrobieniem komuś krzywdy.
Zagrożenia dla empatii
Empatii trzeba się nauczyć. Kobiety mają to szczęście, że od dzieciństwa są uczone reagowania na cudze emocje, uczy się nas rozpoznawania i reagowania na cudze nastroje. To sprawia, że o wiele łatwiej nam dokonać decentracji i „wejść w cudzą skórę”. Dziecko, które nigdy nie usłyszy od mamy, że nie wolno zabierać komuś zabawek, bo drugiemu dziecku jest przykro, nie będzie odczuwało empatii.
Joanna Pastuszka-Roczek
