Nagłe i rzadkie zaburzenia równowagi mają prawo przydarzyć się każdemu. Przyczyną może być gwałtowna zmiana pozycji, zatrucie, niedokrwienie, niedotlenienie mózgu, uraz mechaniczny itp. Problem stanowią jednak chwile, gdy ziemia dosłownie usuwa Ci się spod nóg.
Choroba Meniera, czyli wodniak endolimfatyczny błędnika, zaczyna się w sposób nagły i nieprzewidziany. Charakterystyczne są tutaj napady, które z czasem nasilają się. Zawroty głowy, nudności, a nawet uszkodzenia słuchu pojawiają się bez uprzedzenia i trwają od kilku minut po tzw. status meniericus, w którym napady trwają ciągle lub z niewielkimi przerwami przez kilka godzin, a nawet dni. W tym stadium jest to prawdziwa katorga.
Przyczyny
Przyczyny choroby są wciąż nieznane. Występuje zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, pojawiając się „znikąd” pomiędzy 40 a 60 rokiem życia, by pozostać z człowiekiem już na zawsze – można jedynie łagodzić jej objawy.
Przyczyną choroby Meniera jest nieprawidłowe krążenie płynów ucha wewnętrznego, wskutek czego dochodzi do zbytniego nagromadzenia się endolimfy oraz wzrostu jej ciśnienia w błędniku. Błędnik zaś, jak wiadomo, jest naszą „poziomicą”, znajdując się w uchu wewnętrznym, odpowiada za zmysł słuchu oraz równowagi. Tymczasem zwiększenie ciśnienia i ilości endolimfy zaburza naszą równowagę oraz upośledza rejestrowanie dźwięków.
Objawy
- zaburzenia poczucia równowagi
- nudności i wymioty
- biegunka
- oczopląs
- zawroty głowy
- objawy wegetatywne,
- zblednięcie skóry
- postępujące uszkodzenie słuchu,
- szum i uczucie rozpierania w uchu
- obfite pocenie się
Diagnoza i leczenie
Stwierdzenia schorzenia dokonuje się po uprzedniej obserwacji pacjenta oraz wywiadzie, co w sumie może trwać nawet kilka miesięcy. Niestety, rozpoznanie choroby Meniera opiera się w dużej mierze na stopniowym wykluczaniu innych dolegliwości laryngologicznych. Wykonywane są wówczas badania audiometryczne, RTG oraz tomografia komputerowa. Przy podejrzeniu oraz już po stwierdzeniu choroby Meniera zleca się stosowanie diety niskosodowej, która naturalnie łagodzi napady, a także ograniczenie lub wykluczenie takich używek jak kawa, papierosy czy alkohol.
Farmakologiczne leczenie wodniaka endolimfatycznego błędnika polega na podawaniu chorej osobie leków, zapobiegających zawrotom głowy oraz wpływających na poprawę krążenia w uchu wewnętrznym. Wskazane jest również przyjmowanie przez pacjenta środków mających za zadanie uregulowanie krążenia krwi w mózgowiu. W ciężkich przypadkach, w których leki nie przynoszą już rezultatów lub objawy ataków są bardzo silne, może zostać podjęta decyzja o ingerencji chirurgicznej. W takiej sytuacji wykonuje się zabieg przecięcia nerwu przedsionkowego, labiryntektomię albo aplikuje się transtympanalnie gentamycynę. Niestety, żadne z podjętych działań nie wyleczą nas całkowicie. Chorobę Meniera można wyciszyć, ale związujemy się z nią już na całe życie.
A. Złotkowska
