Podobnie jak cała gałąź medycyny naturalnej, leki homeopatyczne nie posiadają dokładnego opisu działania, ich skuteczność nie jest potwierdzona badaniami naukowymi, a jedynie opiniami setek tysięcy pacjentów na całym świecie. Czy to wystarcza, aby zostać przekonanym o ich skuteczności?
Podobne leczyć podobnym
Termin „homeopatia” wywodzi się od dwóch greckich słów: homoios – podobny i pathos – cierpienie. Już w Starożytności grecki uczony – Hipokrates zaobserwował, że substancje, wywołujące objawy chorobowe w zdrowym organizmie, mogą w pewnych przypadkach leczyć choroby o podobnych objawach. Zjawisko to nie tylko potwierdził, ale i opisał później niemiecki lekarz Samuel Hahnemann, który sformułował podstawowe prawo homeopatii: similla similibus curantur, czyli “niech podobne leczy podobne”.
Homeopatia to forma medycyny naturalnej, opierająca na zasadzie Hahnemanna, poszerzająca jednak jego spostrzeżenia o jeszcze jedno sformułowanie. Zastrzega się bowiem, aby do leczenia homeopatycznego używać tylko jednego rodzaju substancji, którą podaje się w bardzo małych dawkach. Postulat ten oparty jest na prawie biologicznym Arndta-Schulza, mówiącym, że tylko słabe bodźce pobudzają czynności życiowe organizmu, średnie przyśpieszają, silniejsze hamują, zaś najsilniejsze znoszą.
Bardzo mała dawka leku nie powoduje więc kumulacji substancji w organizmie, dzięki czemu nie ma mowy o negatywnych skutkach działania. Ta właśnie cecha powoduje, że nie tylko osoby interesujące się medycyną naturalną, ale także sami lekarze często zalecają stosowanie leków homeopatycznych przy jednoczesnym prowadzeniu leczenia farmakologicznego. Terapia homeopatyczna ma za zadanie bowiem nie tylko uleczyć miejsce dolegliwości, ale przywrócić równowagę w całym organizmie.
A. Złotkowska
