Hormonalna terapia zastępcza to jedna z metod leczenia dokuczliwych skutków menopauzy. Pozwala ona wyrównać zaburzoną równowagę hormonalną w organizmie kobiety przechodzącej klimakterium. HTZ nie jest jednak zalecana wszystkim kobietom.
Aby wystąpiły przesłanki do jej stosowania, objawy muszą być nasilone, zagrożenie osteoporozą realne, podobnie zanik błony śluzowej pochwy i macicy. Ponadto terapię hormonalną się podjąć dość wcześnie, wraz z pierwszymi objawami nadchodzącej menopauzy (w wieku ok. 40 – 45 lat). Wtedy leczenie będzie najbardziej efektywne.
Dawki oraz sposoby podawania hormonów również są kwestią indywidualną. Zazwyczaj zaczyna się od mniejszego stężenia, natomiast jeśli chodzi o sposoby można wybierać spośród: *tabletek, iniekcji, plastrów, globulek dopochwowych i innych. Dla kobiet, które dopiero rozpoczynają okres okołomenopauzalny lekarz może zalecić kombinacje hormonów, które co miesiąc będą powodować krwawienie (imitujące miesiączkę).
HTZ nie tylko pozwala zminimalizować nieprzyjemne objawy menopauzy, ale także znacznie obniża ryzyko wystąpienia osteoporozy, korzystnie wpływa na stan kości oraz na poziom złego cholesterolu (obniża) i dobrego cholesterolu (podwyższa).
Jednakże – jak każdy rodzaj leczenia ingerującego w funkcje organizmu – HTZ niesie ze sobą pewne ryzyko, oraz możliwość wystąpienia skutków ubocznych (zwłaszcza po 60 roku życia).
Zaliczają się do nich na przykład: wzrost (lub spadek) ciśnienia, zwiększone ryzyko zatorów oraz zakrzepów, większe zagrożenie chorobami serca, narażenie na niektóre nowotwory. Dlatego bezwzględnie konieczne są badania kontrolne i profilaktyczne, oraz stała opieka lekarska podczas prowadzenia terapii.
Redakcja
