Pewnego dnia wnuczek zapyta Cię „Co to jest śmierć?” lub „Co to znaczy, że ktoś umarł?”. Warto przygotować się do tematu wcześniej. Ważne jest wszak, aby dostosować informacje do wieku i rozwoju emocjonalnego dziecka.
Na temat śmierci nie jest nigdy za wcześnie. Warto rozmawiać o niej z dzieckiem nawet w momencie zwykłego, sobotniego spaceru. Obserwując wspólnie przyrodę: spadające z drzew zwiędłe liście, obserwując chorego ptaka siedzącego na trawniku, porozmawiajmy z dzieckiem w sposób zrozumiały dla niego o przemijaniu.
Gdy podejmujemy temat śmierci z wnuczkiem powinniśmy pamiętać, o kilku ważnych wskazówkach:
- Nigdy nie porównujmy śmierci ze snem. Określenie „wieczny odpoczynek” może dziecku kojarzyć się źle. Mogą pojawić się u niego lęki, że gdy zaśnie, już nigdy więcej się nie obudzi.
- Postaraj się także nie przedstawiać śmierci w kategoriach podróży. Dziecko może zadawać wtedy pytania o czas powrotu danej osoby. Może czuć się opuszczone i winne, gdy dana osoba nie zjawia się z powrotem w domu, a każde Twoje wyjście z domu może spowodować u dziecka lęk, że i Ty nie wrócisz.
- Pamiętajmy także, aby nie tłumaczyć dziecku śmierci z powodu choroby. Może spowodować to ogromny strach u Twojego dziecka, gdyż nie widzi ono różnicy między zwykłym katarem, a śmiertelną chorobą.
- Nie róbmy ze śmierci tematu tabu i nie unikajmy go w naszym domu. W ten sposób możemy zniwelować powstawanie u dzieci lęków i obaw przed tematem śmierci.
- Gdy dziecko zapyta nas o śmierć, mówmy prawdę. Odpowiadajmy ze spokojem na pytania. Mówmy tylko to, co wiemy. Podążajmy za pytaniami naszego dziecka, a gdy nie znamy odpowiedzi na dane pytanie, nie koloryzujmy tylko odpowiadajmy zgodnie z prawdą, że nie wiemy.
Tematu śmierci nie można zignorować, ale warto bezpiecznie dawkować go dzieciom. Nie mówmy wszystkiego od razu. Wracajmy do niego, gdy pojawią się kolejne pytania lub przy okazji odwiedzania grobów rodziny.
Źródło: dziecko.wieszjak.pl
Dominika Radecka
