Wynalezienie telewizji było niezwykłym wydarzeniem w dziejach ludzkości. To niepozorne pudełko od początku miało wielką moc przykuwania uwagi całej rodziny, wpływało i wpływa na nasze poglądy, kształtuje zarówno naszą prywatną jak i społeczną rzeczywistość.
Telewizja działa jak szkło powiększające
Pompuje naszą trwogę, skupiając się na krwawych dramatach i katastrofach. Dziecko moich znajomych chcąc powiedzieć, że rodzice oglądają wiadomości mówi, że oglądają „złe wieści”. I tak właśnie jest. Spróbujcie odnaleźć w pamięci, program, który zwiększył Wasze poczucie bezpieczeństwa i napełnił optymizmem, co do natury ludzkiej? Większość programów działa dokładnie odwrotnie. Sprawiają, że do innych ludzi podchodzimy z nieufnością i lękiem, obawiając się że mogą nas skrzywdzić. Mając taką wizję bliźnich, kształtujemy naszą rzeczywistość społeczną w specyficzny sposób. Wiele zachowań międzyludzkich działa na zasadzie „samospełniającego się proroctwa”, czyli często sami wywołujemy w innych ich negatywne zachowania przez nasze oczekiwania. Biorąc pod uwagę powyższy fakt, możemy sobie tylko wyobrazić jak destruktywna jest rola telewizji w tym, co dzieje się w życiu społecznym.
Zwiększanie poczucia lęku i zagrożenia, to tylko wierzchołek góry lodowej. Przekaz telewizyjny odpowiada za wiele innych destrukcyjnych zjawisk psychologicznych i społecznych. CDN.
Janis
