Od wielu już lat sukcesywnie wydłuża się wiek życia ludzi. Oznacza to jednak nie tylko więcej satysfakcji z jakości życia, ale także niejednokrotnie wieloletnie zmaganie się z chorobami.
Osoba chora w rodzinie to wyzwanie dla wszystkich domowników. Często diagnozie o przewlekłej chorobie towarzyszy także kryzys, który obejmuje nie tylko chorego, ale także jego najbliższe otoczenie społeczne. To zupełnie normalne!
Jak ułożyć relacje z chorym w rodzinie?
Przede wszystkim pamiętaj, że chory na ogół (poza chorobami upośledzającymi normalne funkcjonowanie psychiczne)nie oznacza ubezwłasnowolniony. Nie zakładaj więc, że „dla dobra” bliskiej osoby możesz podtykać jej herbatki, przypominać o lekach, wiązać szalik, doradzać, przejmować kontrolę i odpowiedzialność. Mimo że chcesz tym samym ułatwić funkcjonowanie chorego, pokazujesz mu jednak jak zły musi być jego stan, skoro nie może już nawet decydować o sobie.
Asertywnie przeciwstawiaj się tzw. „wejściu w rolę chorego”. Chorzy miewają tendencje do wysługiwania się innymi ludźmi, narzucania im woli, domagania się pomocy nawet w obszarach, w których z powodzeniem mogliby sobie poradzić sami.
Pamiętaj, że osoby opiekujące się chorym szybko ulegają wypaleniu – postaraj się mieć czas dla siebie i znaleźć zastępstwo w opiece nad chorym. Musisz czasem uwolnić od poczucia, iż tylko Ty wiesz najlepiej jak się nim zajmować. To pozwoli Ci uniknąć nadmiernego stresu i przeciążenia.
Natalia W
