Podstawowym sposobem leczenia niedoboru testosteronu u mężczyzn w starszym wieku jest leczenie preparatami testosteronowymi. Zaleca się stosowanie preparatów naturalnych. Testosteron możemy uzupełniać za pomocą zastrzyków domięśniowych, środków doustnych, podjęzykowych, implantów podskórnych oraz żeli. Bez względu na postać leku, celem kuracji jest uzyskanie stężenia hormonów w granicach niskich i średnich wartości określonych dla młodych mężczyzn.
Preparaty domięśniowe
Preparaty domięśniowe testosteronu znane są już od kilkudziesięciu lat, przez co ich działanie zostało już dobrze poznane. Do zalet ich stosowania należy bezpieczeństwo oraz stosunkowo niski koszt takiej kuracji. Mają one jednak kilka wad, przede wszystkim konieczność wykonywania domięśniowych, głębokich zastrzyków oraz wahania stężenia testosteronu, które jest maksymalne bezpośrednio po iniekcji, następnie po około trzech dobach zaczyna spadać, aż do czasu wykonania następnego zastrzyku (12-14dni).
Najczęściej stosowanymi preparatami są: enantan (Testosteronum prolongatum), cypionian i propionian (Testosteronum propionicum) oraz mieszaniny kilku estrów (Omnadren 250). Propionian testosteronu jest rzadko stosowany z powodu krótkiego czasu półtrwania, co powoduje konieczność częstych iniekcji, nawet co kilka dni. Estryfikacja testosteronu i rozpuszczenie w oleju prowadzi do zwiększenia jego rozpuszczalności i spowolnienia uwalniania do krążenia. Po wykonaniu iniekcji testosteron z formy estrowej ulega hydrolizie do postaci wolnego testosteronu.
Enantan testosteronu (200, 250 mg) powoduje najwyższe stężenia testosteronu w krótkim czasie po iniekcji. Wydłużenie odstępów pomiędzy przyjmowaniem kolejnych dawek do 4 tygodni sprawi, że w 3 i 4 tygodniu stężenie testosteronu niebezpiecznie spadnie poniżej dolnej granicy. Może to doprowadzić do wystąpienia efektów ubocznych, takich jak wahania nastroju, samopoczucia, co znacząco obniżaj jakość kuracji. Dlatego najczęściej stosuje się dawki rzędu 200-400 mg co 10-21 dni. Nie powinno się stosować wyższych dawek ponieważ i tak nie utrzymują one prawidłowego stężenia podczas całego cyklu. Nie powinno się również stosować krótszych odstępów czasu pomiędzy kolejnymi iniekcjami, gdyż może to doprowadzić do znacznego obniżenia stężenia testosteronu.
Borys
