W związku z dużym rozwojem medycyny nastąpił jej podział na wiele części. Jest to związane z ogromem wiedzy, który jest niemal niemożliwy do zdobycia przez jedną osobę. Jedną ze specjalizacji lekarskich jest urologia, zajmującą się ogólną diagnostyką i leczeniem chorób układu moczowego. Co jednak ważne, jest to specjalność chirurgiczna. Jeżeli chcesz się dowiedzieć więcej o tym, czym zajmuje się lekarz urolog, to koniecznie przeczytaj ten artykuł.
Jakie choroby leczy urolog?
Urolog to lekarz zajmujący się diagnostyką i leczeniem schorzeń w obrębie układu moczowego u kobiet oraz układu moczowo-płciowego u mężczyzn. Jest to specjalizacja zabiegowa, więc w ramach terapii różnych chorób specjalista urologii może zastosować zarówno metody zachowawcze (głównie leki) jak i operacyjne. W zakresie układu moczowego urolog zajmuje się głównie diagnostyką i leczeniem:
- kamicy moczowej – możliwy jest tutaj szeroki zakres działań – usuwanie kamieni poprzez fale ultradźwiękowe, technikami endoskopowymi lub podczas operacji otwartych,
- guzów nerek – zarówno łagodnych jak i złośliwych,
- guzów pęcherza moczowego,
- problemów z nietrzymaniem moczu – tutaj stosuje metody farmakologiczne i zabiegowe; urolog może leczyć nietrzymanie moczu zarówno u mężczyzn jak i u kobiet (chociaż częściej zajmują się tym ginekolodzy),
- infekcjami układu moczowego i ich powikłaniami.
Dużą częścią pracy urologa są także schorzenia układu płciowego u mężczyzn. Zajmuje się on tutaj głównie:
- problemami z oddawaniem moczu – wynikającym głównie z łagodnego przerostu prostaty,
- chorobami jąder – guzy, wodniak jądra, wnętrostwo,
- chorobami prącia – stulejką, załupkiem,
- guzami prostaty i łagodnym przerostem,
- zaburzeniami w zakresie męskich hormonów płciowych (głównie testosteronu) i płodności – urolodzy często są także andrologami[1].
Jak lekarz urolog rozpoznaje schorzenia urologiczne
Aby rozpoznać schorzenia w zakresie układu moczowo-płciowego lekarz urolog może korzystać z szerokiego wachlarza technik diagnostycznych. Do najczęściej wykorzystywanych należą:
- Badanie per rectum – jest podstawowym, najprostszym do wykonania, a przy tym bardzo przydatnym elementem diagnostyki chorób prostaty. Badanie polega na włożeniu palca wskazującego w odbyt. Wykonywane jest w pozycji łokciowo-kolanowej lub leżąc na boku. Nie wymaga wcześniejszego przygotowywanie się do niego i nie sprawia bólu. W trakcie badania lekarz ocenia wielkość prostaty (czy nie doszło do jej przerostu), konsystencję oraz bolesność
- Badanie poziomu PSA – białkiem produkowanym przez prostatę jest PSA, czyli swoisty antygen sterczowy. Jest podstawowym markerem we krwi różnych chorób tego gruczołu. Badanie nie wymaga specjalnego wcześniejszego przygotowania. Analiza poziomu PSA ma rolę pomocniczą – sam jej poziom (w normie czy podwyższony) nie stanowi podstawy do rozpoznania choroby
- Badania obrazowe – są bardzo pomocne w diagnostyce i planowaniu leczenia wielu chorób urologicznych. Pozwalają na dokładne zobrazowanie narządów, takich jak nerki, pęcherz moczowy czy prostata. W zależności od celu wykonuje się takie badania jak USG, tomografia komputerowa (TK) czy rezonans magnetyczny (MRI)[2].
Rekomendacje:
[1]M. Rudziński, Diagnostyka obrazowa w urologii. Postępy Nauk Medycznych s1/2014, s. 9-11.
[2]T. Drewa, K. Juszczak, Urologia. Ilustrowany podręcznik dla studentów i stażystów, PZWL, Warszawa 2018, s. 34-51.
