Mam menopauzę i nie wstydzę się tego, bo czego tu się wstydzić? Wstydzić mogę się, kiedy coś ode mnie zależy – gdy zapomnę o spotkaniu z przyjaciółką, gdy nie kupię wujkowi prezentu na imieniny. Tak, bywam roztrzepana i wstydzę się szczególnie chwil, kiedy mam świadomość, że moje zapominalstwo czy ciągły pośpiech sprawiają, że nie pokazuję ludziom drogim, jak wiele dla mnie znaczą. Ale żeby wstydzić się menopauzy?
Mówi się, że rolą kobiety jest łagodzić obyczaje i jak się zastanowić większość z nas robi to całe życie, zażegnując i wyjaśniając domowe konflikty. Tutaj nagle kobiece gadulstwo oraz umiejętność patrzenia nie tylko na całokształt sytuacji, ale na jej szczegóły niejednokrotnie są zbawienne – dla wszystkim.
Skoro jednak tyle lat pokazywałyśmy rodzinie jak problemy rozwiązywać, niech teraz wykorzystają to doświadczenie i niech to oni nauczą się podchodzić do Ciebie tak, aby nie wyprowadzić Cię z równowagi. Menopauza nie trwa wiecznie, masz więc prawo do okresu ‘ochrony’ i rozpieszczania.
AMZ
