Chyba każdy z nas poznał choć jedną taką osobą. Osobę, która przeżyła i widziała tyle, że można by tym obdarować co najmniej kilkoro ludzi. Osobę, która zna i wszystkich blokersów z osiedla, i pracowników ambasady. Osobę, która wszędzie była i wszystko widziała. Słowem, patologicznego kłamcę.
Mitomania
Mitomania, czyli patologiczne kłamstwo, to skłonność do kłamania oraz do opowiadania zmyślonych historii przedstawiający opowiadającego zazwyczaj w bardzo korzystnym świetle. Mitomania może polegać także na zatajaniu prawdy, która opowiadającego mogłaby przedstawić jako zwykłą, niczym niewyróżniającą się osobę. A czym różni się mitomania od zwykłego kłamstwa? Zasadniczą różnicą jest ta, iż opowiadający sam nie potrafi oddzielić prawdy od fantazji wytworzonej we własnym umyśle.
Mitomania a dzieci
Mitomania może pojawić się już u kilkuletnich dzieci. Jednak w takim przypadku jest to zupełnie normalne. Większość dzieci w tym wieku ma bowiem chęć przeżywania baśniowych przygód, o których opowiadają. Dzieci z przekonaniem opowiadają więc, że na placu zabaw jakaś pani fruwała, a w pokoju żyje mały krasnal. Nie musimy się tym martwić – z wiekiem im przejdzie.
Patologiczne kłamstwa u młodzieży i dorosłych
O ile kłamstwa w wykonaniu małych dzieci są zazwyczaj nieszkodliwe i wywołują na naszych ustach uśmiech, to jednak w przypadku starszych dzieci i dorosłych mogą one przynieść wiele złego. Tendencja do ciągłego rozmijania się z rzeczywistością jest bardzo problemowa.
Przyczyny mitomanii
Co takiego kieruje patologicznymi kłamcami? Czy czuja się wtedy lepiej? Czy może mają taki wewnętrzny przymus?
Sabina Sosnowska
