Nadwrażliwe dziecko często postrzega się jako marudne, generujące niepotrzebne problemy i niepotrafiące się normalnie zachowywać. Jak przekonują psycholodzy, to bardzo krzywdzące podejście. Takie maluchy są bowiem w pełni normalne, ich zachowanie nie ma nic wspólnego z chwilową fanaberią czy rozkapryszeniem, o czym często zdają się zapominać lekarze, nauczyciele i rodzice. W naszym artykule podpowiadamy, jak wychowywać nadwrażliwe dziecko.
Spis treści:
- Wysoka reakcja na bodźce
- Nadwrażliwe dzieci a intensywne zapachy
- Dlaczego nadwrażliwe dziecko nie lubi wesołego miasteczka?
- Z czego wynika wysoka wrażliwość dziecka?
- Odrzucenie przez rówieśników przez inność
- Ocenianie dziecka przez pryzmat własnych doświadczeń
- Wysoko wrażliwy układ nerwowy – z kim skonsultować problem?
- Czy można zmienić nadwrażliwe dzieci?
Wysoka reakcja na bodźce
Po czym rozpoznać nadwrażliwe dziecko? Po tym, że inaczej reaguje na bodźce zewnętrzne niż reszta jego rówieśników. Taki maluch może się skarżyć, że drapie go sweter, uwierają rajstopy, a buty obcierają. Rodzic często chwyta za wspomniany element garderoby, dotyka go i nic nie czuje. Uważa zatem, że dziecko zmyśla, bo nie chce się ubrać do przedszkola czy na imprezę rodzinną. Tymczasem młody człowiek wcale nie manipuluje dorosłymi, nie jest aż tak sprytny, lecz po prostu skarży się na niedogodności, które odczuwa.
Nadwrażliwe dzieci a intensywne zapachy
Nadwrażliwe dzieci skarżą się też na intensywne zapachy. Np. wszyscy domownicy kochają świece zapachowe oraz perfumy do wnętrz. Te są namiętnie rozpylane. Natomiast maluch nie potrafi znieść tych mocnych woni, te zdają się go przytłaczać, powodować bóle głowy i mdłości. W związku z tym, iż większość osób odbiera te zapachy jako przyjemne, to zakłada się, że dziecko wydziwia. Malucha mogą też drażnić aromaty niektórych posiłków oraz produktów spożywczych – kawy, smażonego mięsa czy nektarynek.
Dlaczego nadwrażliwe dziecko nie lubi wesołego miasteczka?
Nadwrażliwe dziecko nie potrafi też funkcjonować w hałasie. Wszyscy rówieśnicy cieszą się, że mogą bawić się na podwórku, krzycząc przy tym i głośno wyrażając swoje emocje. Natomiast jednostka nadwrażliwa nie odnajduje się w tym zgiełku. Łatwo ulega przebodźcowaniu i zmęczeniu. Nie przepada też za wesołym miasteczkiem, kinem czy koncertami. Wszędzie, gdzie panuje hałas, nadwrażliwe dziecko czuje się niekomfortowo.
Z czego wynika wysoka wrażliwość dziecka?
Jak rodzice reagują na nadwrażliwe dzieci? Okazuje się, że jedni uprawiają samobiczowanie i doszukują się w swoim postępowaniu błędów wychowawczych. Drudzy uważają, że maluch został rozpieszczony i dlatego zaczyna „wydziwiać”. Trzeci nie potrafią uwierzyć, że trafiło im się tak złośliwe dziecko. Warto jednak podkreślić, że wszyscy tkwią w błędzie. Zachowanie dziecka wynika z jego nadwrażliwego układu nerwowego, który został uwarunkowany genetycznie. Maluch nie ma zatem fanaberii, nie zachowuje się złośliwie, tylko zmaga się z realnymi trudnościami.
Odrzucenie przez rówieśników przez inność
Nadwrażliwość układu nerwowego w pewnym sensie odpowiada za naszą unikatowość. Warto jednak pamiętać, że społeczeństwo nie lubi tych, którzy się wyróżniają. Premiuje tych, którzy są tacy sami jak reszta. Większość osób ma niespecjalnie wrażliwy układ nerwowy. W związku z tym dobrze czuje się w głośnych pubach, dyskotekach, na placach zabaw itp. Nie przeszkadzają im zapachy, materiały czy kroje ubrań. Nie oznacza to jednak że nadwrażliwość układu nerwowego stanowi wadę, jakiś defekt, którego należy się wstydzić. Jest jak jasny kolor włosów. Mamy tutaj do czynienia z cechą rzadziej spotykaną, co nie znaczy świadczącą o deformacji czy zaburzeniu.
Ocenianie dziecka przez pryzmat własnych doświadczeń
Dlaczego nadwrażliwe dzieci tak często miewają problemy? Wynika to z doświadczeń ich rodziców i nauczycieli. Większość osób posiada niespecjalnie wrażliwy układ nerwowy. W rezultacie postrzega świat przez pryzmat własnych doświadczeń. Skoro rodzica nie drapią rajstopy czy sweter, który ma dziecko, to jego również nie powinny. Często tak zakładamy, zamiast wysłuchać tego, co młody człowiek ma nam do przekazania. Przez to, że forsujemy swoje racje i nie bierzemy innych pod uwagę, dziecko spotyka się z niezrozumieniem i brakiem akceptacji.
Wysoko wrażliwy układ nerwowy – z kim skonsultować problem?
Jeśli dziecko skarży się na drapiące ubrania, hałas czy zapachy, warto pójść z nim do psychologa lub pediatry. Wysoko wrażliwy układ nerwowy nie jest żadną chorobą, lecz trzeba nauczyć się z nim żyć. Rodzic musi zaakceptować swoją pociechę taką, jaką jest. Warto nauczyć się ją rozumieć i przekazać jej słownictwo pomocne przy opisywaniu dolegliwości czy źródła dyskomfortu.
Czy można zmienić nadwrażliwe dzieci?
Pamiętaj, że nadwrażliwe dzieci nie zmienią się dlatego, że wrzucimy je do grupy hałaśliwych rówieśników. Nie przekonamy ich też do waty cukrowej, którą same uwielbiamy tylko dlatego, że mamy z nią dobre doświadczenia. To, że dziecko nie lubi hałaśliwych placów zabaw, nie znaczy, że stało się nad wyraz dorosłe jak na swój wiek. To wciąż kilkulatek, tylko preferujący ciche formy aktywności.
