Dzieciństwo dość mocno rzutuje na nasze życie. Od tego, jak układają się nasze relacje z rodzicami oraz czy wszystkie potrzeby zostają zaspokojone, zależy, jak będziemy funkcjonować w dorosłości. Niestety, nie wszystkie rodziny zapewniają dobry start. Jak narcystyczny rodzic wpływa na psychikę dziecka?
Spis treści:
- Czy narcyz potrafi kochać?
- Relacja z narcyzem to sinusoida
- Narcyz to wymagający rodzic
- Potrzeby narcyza są najważniejsze
- Narcystyczny rodzic a problemy z regulacją emocji i empatią
Czy narcyz potrafi kochać?
Narcystyczny rodzic cierpi na poważne zaburzenie osobowości, wobec którego nawet współczesna psychologia jest bezradna. Z tym problemem nic nie można zrobić. Miłość nie zmieni narcyza, podobnie jak psychoterapia. U niego doszło bowiem do poważnych zaburzeń rozwoju we wczesnym etapie. Uformowało się za mało neuronów lustrzanych. W rezultacie osoba cierpiąca na narcystyczne zaburzenie osobowości nie jest zdolna do uczuć wyższych. Niestety, smutna prawda jest taka, że narcystyczny rodzic nie kocha dziecka. On po prostu nie potrafi obdarzać innych miłością. Jeśli trafiłaś na narcystycznego partnera, musisz wiedzieć, że on nie kocha ciebie, swojej matki, psa czy syna. Tymczasem dziecko potrzebuje bezwarunkowej miłości do prawidłowego rozwoju. Bez niej może cierpieć na różne deficyty i w dorosłym życiu wdawać się w toksyczne związki. Jeśli jeden z rodziców jest zdrowy, powinien zaspokoić wszystkie potrzeby dziecka.
Relacja z narcyzem to sinusoida
Relacja z narcyzem stanowi prawdziwe piekło dla osoby dorosłej, a co dopiero dziecka. Ktoś taki należy do osób niestabilnych emocjonalnie. Narcystyczne zaburzenie osobowości sprawia, że taki człowiek jednego dnia jest miły, a drugiego okrutnie nas krzywdzi. Postępuje w ten sposób także wobec własnych dzieci. Jednego dnia bawi się z nimi i je przytula. Drugiego zachowuje wobec nich dystans i boleśnie je rani poprzez swoje zachowanie oraz ostre słowa. W rezultacie narcystyczny rodzic pozbawia dziecko poczucia bezpieczeństwa.
Narcyz to wymagający rodzic
Narcyz traktuje innych ludzi przedmiotowo. Jego bliscy mają stanowić dodatek do jego idealnego wizerunku. Jeśli ci nie zachowują się perfekcyjnie, narcyz zaczyna być wobec nich okrutny. Czepia się ich ubioru, słownictwa, wiedzy. Nierzadko uprawia przemoc psychiczną i gaslighting. Wmawia swoim bliskim, że im tylko się wydaje, że coś widzą lub słyszą. Narcystyczne zaburzenie osobowości sprawia, że osoba nim dotknięta odwraca kota ogonem. Taki człowiek, choć sam nie odnosił sukcesów naukowych, od dziecka oczekuje wygranej olimpiady i samych szóstek w szkole.
Potrzeby narcyza są najważniejsze
Zdrowa rodzina na pierwszym miejscu stawia potrzeby dziecka. To jest bowiem bezbronne i bez wsparcia rodziców nie przetrwa. Niestety, narcystyczny rodzic próbuje odebrać mu atencję. Chce bowiem być w centrum uwagi. Gdy narcyzem jest ojciec, zacznie przykuwać uwagę swojej partnerki, żeby ta nie poświęcała czasu wspólnemu dziecku. Może nawet urządzać nieuzasadnione awantury, dopuszczać się przemocy lub gróźb. Wszystko po to, aby jego potrzeby znowu stały się dla niej najważniejsze. Dziecko dorastające w takiej rodzinie często czuje się mało ważne i niekochane nawet dla własnej matki. Ta bowiem więcej rozmawia z narcystycznym partnerem niż ze swoją pociechą.
Narcystyczny rodzic a problemy z regulacją emocji i empatią
Narcystyczny rodzic wnosi wiele złego do życia swojego dziecka. To może mieć problemy z samooceną, z wiarą we własne spostrzeżenia, regulacją emocji i empatią. Rodzice nie zaszczepili w nim bowiem wielu przydatnych umiejętności. Nie oswoili z emocjami, nie pokazali, że te są czymś normalnym, nie nauczyli ich nazywać i odpowiednio reagować. Na dodatek empatia często była im obca. Narcystyczny rodzic jest zawsze skupiony na własnych potrzebach, nie myśli o innych. Nigdy też nikomu szczerze nie współczuje.
