Czasami patrzysz na swoje dziecko i ogrania Cię przerażenie. Jak wiele się zmieniło od czasu kiedy ten mały szkrab trzymał się kurczowo Twojej spódnicy… Teraz z wyrośniętym nastolatkiem trudno nawiązać Ci kontakt. Codziennie przypomina Ci jak wielka dzieli Was przepaść… Czy w tej sytuacji uda się jeszcze nawiązać dobrą relację z dzieckiem?
Postaram Ci się przekazać, że dzisiejsza młodzież wcale nie różni się od tej z lat poprzednich. Owszem- zmieniają się dostępne środki wyrazu, obyczaje, uwarunkowania kulturowe i mody, ale procesy zachodzące w psychice i w grupie pozostają niezmienione.
Inny punkt widzenia
Przeanalizujmy zatem za psychologami rozwojowymi- Harvinghurstem i Eriksonem- jakie zadania rozwojowe stają przed osobami w okresie adolescencji, między 13 a 18 rokiem życia. Jedną z najważniejszych dla młodego człowieka rzeczy jest nawiązywanie silnych relacji z rówieśnikami. Jakie to ma znaczenie? W ten sposób kształtujemy naszą tożsamość grupową. Bez nawiązywania relacji rówieśniczych nie może być mowy o umiejętności nawiązywania różnorakich relacji w życiu dorosłym.
Wpływ rówieśników
Wpływ grupy równolatków na Twoje dziecko jest procesem zdrowym i potrzebnym. Na tym etapie rozwoju dziecko zawsze będzie się kierowało zdaniem grupowym, niż swoich rodziców.
Po wtóre kształtowane się wówczas role płciowe. Dziewczęta mentalnie stają się kobietami, a chłopcy mężczyznami. To naturalne zainteresowanie pociąga za sobą pierwsze relacje damsko- męskie oraz pierwsze kontakty seksualne nastolatków.
Trudna nauka
Kolejnym z zadań, jakie stoją w tym wieku przed młodym człowiekiem jest osiągnięcie autonomii i niezależności, czyli uwolnienia się spod pieczy rodziców. Tak! Na tym polega osiągnięcie dorosłości i dojrzałości. Młody człowiek dopiero uczy się wyrażać własne zdanie, stąd czasami pojawiają się gwałtowne wymiany zdań, niezgoda z rodzicami i stawiany im opór. Wszystko to zdarza się w imię osiągnięcia niezależnej tożsamości!
Nastolatek w tatuażach i kolczykach walczy o swoje Ja. Chce stanowić o sobie, samemu decydować, pragnie akceptacji rówieśniczej, którą zdobywa miedzy innymi przez noszenie subkulturowych „dodatki do urody”). Jak możesz mu pomóc?
Postaraj się zrozumieć
Twoja jedyną możliwością jest próba zrozumienia tego młodego, kształtującego się jeszcze człowieka. Możesz czytać książki, dyskutować z koleżankami-matkami i rozmawiać ze specjalistami. Spróbuj zainteresować się nie swoim wyobrażeniem tym odmienionym dziecku, ale tym, jakie jest ono naprawdę!
Możesz z nim rozmawiać. Nie próbuj jednak narzucać swojego zdania, pouczać i krytykować. Staraj się autentycznie zrozumieć jego stanowiska, to co myśli, co nim kieruje. Często okazuje się, że chęć wysłuchania córki czy syna bez oceny i traktowanie ich w sposób „dorosły” i autonomiczny pozwala zbudować więź miedzy, której w tym okresie dorastania dzieci, tak szczególnie wszystkim rodzicom brakuje…
Joanna P.
