Wsparcie ze strony bliskich jest jak sieć, w której centrum się znajdujemy. Tak jak w przyrodzie, tak i w naszym życiu istnieją różne rodzaje sieci: gęsto i słabo utkane, te duże i te małe. Jej ogniwami są inni ludzie.
Dookoła nas w sąsiedztwie centrum są nasi najbliżsi – rodzina i przyjaciele. Dalej koledzy, koleżanki, znajomi, instytucje pomocowe. Najdalej natomiast zwykli, często obcy nam ludzie, którzy udzielają nam pomocy, choć na ich wsparcie zwykle nie liczymy.
Aspekt dostępności wsparcia w psychologii zdrowia ma wiele aspektów. Dowiedziono przede wszystkim dwóch głównych aspektów jego działania – mianowicie tzw. efektu głównego i efektu buforowego. Ten pierwszy odnosi się do zjawisk wypływających bezpośrednio ze wsparcia, czyli pomocy: emocjonalnej, intelektualnej i ekonomicznej. Efekt buforowy to wszystkie te rezultaty, których wystąpienie nie było ani zamierzone, ani oczekiwane. Mieszczą się tu przykładowo większe poczucie własnej wartości osoby obdarowywanej wsparciem, lepsze radzenie sobie z trudnościami w przyszłości, poprawa pracy układu immunologicznego, a w konsekwencji ogólna poprawa stanu zdrowia. Zdrowie rozumiane jest w tym kontekście zarówno jako utrzymanie ogólnego dobrostanu psychofizycznego, jak i powrót do niego po doświadczeniach choroby, operacji, długotrwałej hospitalizacji.
Co ciekawe, okazało się również, iż wsparcie owo nie musi mieć dosłownego, rzeczywistego wymiaru, ale wystarczy poczucie, że wsparcie jest dostępne. W psychologii zjawisko to nazywane jest tzw. wsparciem spostrzeganym. Ogromna rolę w procesie powracania do zdrowia odgrywają zapewnienia o wsparciu, poczucie, że są osoby, na które możemy liczyć. Ważne są wówczas częste odwiedziny i rozmowy, nawet o najbardziej błahych sprawach.
Joanna P.
