Gdy mowa o HTZ, wielu osobom przychodzą na myśl tabletki, tymczasem jest to tylko jedna z wielu dróg podawania hormonów.
Terapia przezskórna (plastry, żele)
Zaletą tej metody jest przede wszystkim sposób aplikowania estrogenów, dostają się one do krwioobiegu w małej, stałej dawce, omijając przy tym przejście przez wątrobę. Zdarzają się przypadki różnic podczas wchłaniania leku, jest to spowodowane różnicą w grubości naskórka i wielkości komórek. Jednak stosując plastry hormonalne zachowany jest prawidłowy stosunek estradiolu do estronu w surowicy krwi. Skóra niektórych pacjentek może ulec zmianom uczuleniowym na substancje klejącą – zaczerwienienia, świąd. Przeciwwskazaniem do stosowania hormonów tą drogą są choroby skóry.
Droga podskórna
Aplikacja podskórna hormonów, polega na wprowadzaniu w tkankę podskórną brzucha lub uda implantów estrogenowych. Dawka estrogenu jest uwalniana w małej ilości w sposób jednostajny. Wadą takiego sposobu niwelowania objawów przekwitania jest konieczność wykonania niewielkiego zabiegu chirurgicznego oraz trudność w przerwaniu leczenia, jeśli wystąpiłyby powikłania. Taka metoda leczenia nie jest w Polsce jeszcze dostępna.
HTZ
Hormonalna terapia doustna
Zaletą doustnego sposobu podania hormonów jest łatwość ich stosowania, możliwość korygowania dawki, dobra tolerancja leków. Dawki leków są większe gdyż ich część ulega inaktywacji w przewodzie pokarmowym, mają na to wpływ soki trawienne, kwasy żółciowe, interakcje z innymi lekami przyjmowanymi przez kobietę. Preparaty doustne są tańsze.
W surowicy krwi występuje przewaga estronu (słabszego estrogenu) nad estradiolem (najsilniejszym estrogenem), co jest wadą metody doustnej. Jak również zaburzenia w przewodzie pokarmowym, wymioty, biegunki, które powodują, że wchłanianie leków z przewodu pokarmowego jest upośledzone.
Kanka
