Kiedy jedynym sensem życia staje się posiadanie kolejnej rzeczy, a rozrastająca się kolekcja jest ważniejsza, niż rodzina, a nawet podstawowe potrzeby życiowe – mamy do czynienia z chorobliwym zbieractwem. Jaka jest przyczyna tego zaburzenia psychicznego i jak je leczyć?
Następnie chorzy przynoszą do swoich domów sterty śmieci. Myślą, że każda napotkana rzecz może im się do czegoś przydać i zabierają z ulicy, a nawet ze śmietników, dosłownie wszystko.
Chorzy przejawiają mocno emocjonalny stosunek do swoich zbiorów (nawet, jeśli to śmieci lub przedmioty pozbawione wartości dla innych). Czują się bezpiecznie w otoczeniu różnych przedmiotów. Boją się coś wyrzucać, bo są przeświadczeni, że mogą stracić przedmiot, który będzie im w przyszłości potrzebny. Gromadzenie rzeczy daje im poczucie kontroli nad otoczeniem.
Przyczyny i postępowanie wobec chorego
Dokładne przyczyny patologicznego zbieractwa nie są znane. Syllogomania należy do chorób psychicznych obsesyjno-kompulsywnych. Często podłożem choroby są przykre przeżycia emocjonalne, związane np. ze stratą bliskiej osoby lub nagłymi zmianami w życiu (np. przejście na emeryturę, nagła choroba).
Kolekcjoner może dodatkowo mieć szereg innych zaburzeń, m.in. chorobliwy perfekcjonizm, trudność w podejmowaniu decyzji, różnego rodzaju natręctwa, obsesje i rytuały oraz zespół Diogenesa (skrajny brak higieny). Według najnowszych badań syllogomania może mieć podłoże genetyczne.
M. Witczak
