Style życia społeczeństw zmieniają się obecnie w tempie ekspresowym. Rodzice nie rozumieją swoich dzieci, które wychowują się w całkowicie odmiennych warunkach i na innej pożywce intelektualnej, niż oni. Co dopiero mają począć dziadkowie, chcąc nawiązać kontakt z wnukami?
Znana antropolog Margaret Mead wyróżniła 3 style przekazywania kultury z pokolenia na pokolenie: postfiguratywny, kofiguratywny i prefiguratywny. Niegdyś dominował styl, w którym dziadkowie przyjmowali za oczywiste, że zachowanie nowej generacji nie będzie różniło się od jej poprzedników. Konflikty pokoleniowe nie były zbyt wielkie, bo młodzi w naturalny sposób przejmowali role swoich rodziców, a potem dziadków. W tym stylu zwanym postfiguratywnym – przeszłość dorosłego jest przyszłością dziecka.
“Bardzo nowe” pokolenia
Dzisiaj jest zupełnie przeciwnie. Żyjemy w stylu kultury zwanym prefiguratywnym. Obecnie tempo zmian, głównie o charakterze technologicznym, jest tak szybkie, że rodzice nie są w stanie przygotować dzieci do życia w nowoczesnym społeczeństwie. Nastąpiło zupełne odwrócenie dawnych zależności pomiędzy generacjami. Obecnie to dzieci są nauczycielami życia dla swoich rodziców i dziadków. Stąd też właśnie Twoje poczucie, że Twoje wnuki pochodzą z innej planety, a płaszczyzn porozumienia jest bardzo niewiele.
Różnice międzypokoleniowe
Nie zawsze muszą przerodzić się w konflikt. Ich występowanie jest w pewnym stopniu zawsze wpisane w życie pokoleń, choćby ze względu na różne przeżycia pokoleniowe. Różnice nigdy jednak nie implikują nieporozumień per se. To, jak wybrniemy z pozornie patowej sytuacji różnic międzypokoleniowych, zależy od nas i naszego podejścia do naszych wnucząt z Marsa. Aby do konfliktu nie dopuścić nie musisz próbować “gonić” swoich wnuków w technologiach, jakich używają na co dzień. Dzieci mają ogromne zdolności przystosowawcze i mimo starań prawdopodobnie nigdy nie będziesz w stanie im dorównać.
Z drugiej strony trudno też nawiązać pozytywne i głębokie relacje, nie uczestnicząc w życiu wnuków. Stąd też najefektywniejsza i najbardziej autentyczna postawa, jaką możesz reprezentować to prawdziwe zainteresowanie tym, co jest ważne w życiu Twoich wnuków. Jeśli będziesz zadawać pytania, przypatrywać się, próbować i przyswajać nowości, to uda ci się zrozumieć internetowe fora, komunikatory społeczne, portale społecznościowe i wszystkie inne technologiczne nowinki, którymi Twoje wnuki posługują się codziennie.
Najważniejsza jest Twoja postawa
Dla dziecka postawa zainteresowania i zaangażowania jest o tyle ważna, że stawia je w roli eksperta – osoby, która jest ważna, ma wiedzę, może się nią podzielić. Ani postawa “jestem starsza – wiem lepiej”, ani postawa ignorancji “eee, to nie dla mnie” nie wzmocni w Twoim wnuku tych ważnych kompetencji społecznych, ani nie pogłębi relacji między wami. Tymczasem interakcja taka zawsze przynosi korzyści obopólne. Kiedy Twoje wnuki w dzieciństwie nabiorą poczucia, że babcia jest osobą zainteresowaną ich życiem, mającą dla nich czas, otwartą na nowe i ciekawą świata – w przyszłości będą chciały korzystać z doświadczenia osoby o takim profilu psychologicznym.
Sztuka zrozumienia
Piękno wyraża się nie w jednostajności, ale w różnorodności. Wnuki rodem z Księżyca są więc dla Ciebie wyzwaniem, możliwością poszerzenia horyzontów, mają Ci mnóstwo do zaoferowania. Pamiętaj, że dla swoich wnuków, Ty też jesteś jak z Księżyca. Ale to również oznacza, że możesz wzbogacić ich życie i mieć wpływ jakościowo zupełnie inny niż rodzice, rodzeństwo, rówieśnicy i ktokolwiek inny w ich życiu.
Joanna P.
