Halluksy wiążą się ze zmianami zwyrodnieniowymi stopy (w obrębie dużego palca). Deformacja może być skutkiem zarówno niewłaściwego obuwia, nadwagi, stylu życia, jak i mieć podłoże genetyczne (płaskostopie, stopa „egipska”).
Leczenie tego schorzenia jest zależne zarówno od stopnia zaawansowania, rodzaju i stopnia zniekształcenia, jak i nasilenia innych objawów – jak ból czy stan zapalny. Do innych czynników determinujących kształt terapii należą poziom aktywności fizycznej, wiek czy zawód osoby leczonej.
W ogólnej klasyfikacji wyróżniamy dwa sposoby leczenia halluksów – operacyjne oraz nieoperacyjne (zachowawcze). Leczenie zachowawcze polega w dużej mierze na zmianie nawyków pacjenta oraz działaniach doraźnych. Stosuje się ćwiczenia korygujące, uczy odpowiedniej pielęgnacji stóp, dobiera odpowiedni aparat korekcyjny (pomagający zarówno zwalczyć ból jak i zapobiegający dalszym deformacjom).
Czasami konieczne jest również podawanie farmaceutyków (głównie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych). Pomocne bywają wkładki ortopedyczne (unoszące przodostopie lub wspierające walkę z płaskostopiem poprzecznym).
Często jednak dolegliwości są zbyt silne, by leczyć je w sposób zachowawczy (ból i zmiany w stawach osiągnęły już bowiem wysoki poziom). Wtedy konieczna jest operacja halluksa. Techniki stosowane podczas zabiegów również się różnią – są dostosowane do stopnia deformacji stopy. Operacja może polegać zarówno na korekcie tkanek miękkich jak i na korekcie kostnej.
Ortopeda w oparciu o trafną diagnozę pomoże nam wybrać odpowiednią formę leczenia.
Redakcja
