Terapia przy schorzeniach typu NTM powinna być dopasowana do rodzaju oraz nasilenia dolegliwości. Dlatego konieczne jest postawienie odpowiedniej diagnozy, w oparciu o wywiad lekarski, a także badania urologiczne, radiologiczne, urodynamiczne i inne.
W przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu stosować można zarówno metody leczenia zachowawczego, jak i leczenie operacyjne. Do tych pierwszych zaliczamy: ćwiczenia (polegające na wzmacnianiu mięśni dna miednicy oraz kontroli nad zwieraczami), fizykoterapię – która może polegać np. na leczeniu elektrostymulacją (poprawiającą ukrwienie oraz tempo reakcji mięśni dna miednicy, a polegającą na podłączeniu elektrostymulatorów do narządów płciowych), ale także na użyciu metody biofeedback.
Jedną z metod jest również leczenie farmakologiczne przy użyciu np. preparatów wpływających na wzrost napięcia zwieracza wewnętrznego. Niestety – leki stosowane w NTM przejawiają zazwyczaj dużą ilość działań niepożądanych. Warto stosować je pod ścisłą kontrolą lekarza.
W wypadku leczenia operacyjnego: dotyczy ono głównie osób z wysiłkową postacią NTM. Istnieje wiele metod przeprowadzania zabiegu (m.in. operacja pętlowa, wzmacnianie ścian przednich pochwy, podwieszenie szyi pęcherza…), a taką terapię znamionuje wysoka skuteczność. Ryzyko nawrotów choroby dotyczy zaledwie 10 % leczonych osób. Przy pęcherzu nadreaktywnym natomiast zazwyczaj stosowane jest leczenie farmakologiczne, jednakże jeśli ono nie wystarcza, można zastosować m.in. operacyjne powiększenie pęcherza.
W leczeniu NTM z przepełnienia konieczne jest usunięcie przeszkody, która blokuje przepływ moczu. Warto pamiętać przede wszystkim, że niezależnie od nasilenia objawów i rodzaju schorzenia nietrzymanie moczu można (i trzeba) leczyć. Z pewnością wpłynie to korzystnie na jakość życia pacjenta.
Redakcja
