Badania przeprowadzone przez CBOS pokazują, że coraz więcej Polaków (blisko 50%) stwierdza, że jego przełożonym może być zarówno kobieta, jak i mężczyzna. Odzwierciedla to panujący na rynku pracy trend awansowania kobiet na stanowiska kierownicze.
O odmiennych, kobiecych i męskich strategiach zarządzania mogłaś już poczytać w artykule Kobieta-Szef w zakładce Między Ludźmi, podzakładce Ja kobieta, rozdziale Współczesny obraz dojrzałej kobiety. Wnioski?
Bez względu na fakt, czy mówimy o zarządzaniu firmą, czy zasobami ludzkimi mężczyźni obierają zazwyczaj strategie oparte za zadaniu. Skupiają się więc głównie na celu i sposobach jego osiągnięcia. Dobrze odnajdują się w atmosferze rywalizacji, dominacji. Dobierają sobie pracowników skutecznych, efektywnych. Skupiają się na merytorycznych aspektach pracy.
Kobiety zwyczajowo stosują strategie zarządzania oparte na emocjach. Oznacza to, że istotne dla nich są w pracy również relacje międzyludzkie. Przykładają wagę do pokojowego rozwiązywania sytuacji konfliktowych, przeciwdziałania stresowi, są bardziej wyrozumiałe dla prywatnych trudności pracowników.
Tyle teorii. Praktyka tymczasem pokazuje dużo bardziej zawiłe i zaskakujące zależności. Przede wszystkim ponad 90% kobiet pracowników woli mieć przełożonego mężczyznę. Zawiść, zazdrość i bierna agresja między kobietami ma bowiem w miejscu pracy ogromne rozmiary. Zupełnie inaczej kształtują się relacje między mężczyznami pracownikami a kobietami szefami. Te ostatnie mają często faworyzujące podejście do przedstawicieli płci przeciwnej. Jednocześnie kobiety na stanowiskach kierowniczych muszą walczyć ze stereotypizacją, która płynie głównie z męskiej strony. Kobieta- szef często wnosi zarzut, mówiący, że nie czuje się przez mężczyzn traktowane „serio”.
Joanna P
