W ciągu życia niejednokrotnie spotykamy się z nieprzyjemnymi, przykrymi i bolesnymi rzeczami. Nasz umysł musi sobie z nimi jakoś radzić, by sprawnie funkcjonować. Służą temu przeróżne mechanizmy obronne. Jednym z nich jest wyparcie.
Mechanizmy obronne
Różnimy się między sobą odpornością na stres, umiejętnościami w opanowywaniu emocji czy po prostu pewnością siebie. Życie szykuje nam różne niespodzianki, nie zawsze przyjemne, a my musimy sobie jakoś z nimi radzić. Wtedy właśnie wkraczają mechanizmy obronne umysłu.
Ich zadaniem jest zmniejszyć przykrość, jaka wywołuje dane zdarzenie. Nikt nie lubi być smutny, zawstydzony, zraniony, tracić dobrego mniemania o sobie. Dlatego umysł wytwarza bardzo potężne narzędzia, które wykrzywiają rzeczywistość, albo układają ją w sposób, który jest dla nas do zaakceptowania.
Najbardziej powszechne mechanizmy obronne to racjonalizacja i wyparcie, ale jest również szereg innych. Dziś zajmiemy się wyparciem, które jest bardzo skuteczne, ale równocześnie bardzo niebezpieczne.
Jak działa wyparcie?
Jak sama nazwa wskazuje, ten mechanizm obronny polega na wypieraniu ze świadomości treści, które nam nie odpowiadają. Spychamy przykre wspomnienia do podświadomości, gdzie są stale pilnowane – jak bardzo niebezpieczne zwierzę. Nasz umysł „zapomina” złe rzeczy, ale to nie oznacza, że one całkowicie znikają.
Joanna Pastuszka-Roczek
