Cukrzyca jest cichym zabójcą kobiet po pięćdziesiątym roku życia. Choć to jedna z najczęściej występujących chorób w tym wieku, bardzo trudno ją wykryć.
Dlaczego cukrzycę trudno zdiagnozować?
Kobiety w wieku menopauzalnym są w grupie zwiększonego ryzyka wielu chorób. Szacuje się, że częstotliwość występowania cukrzycy u kobiet po 50. roku życia wynosi 12%, natomiast po 60. roku życia wzrasta już do 20%. Choć to jedna z najpowszechniejszych chorób okresu menopauzalnego, problem stanowi jej wczesne i właściwe rozpoznanie. Objawy cukrzycy są bardzo często łudząco podobne do innych schorzeń, typowych dla okresu przekwitania.
Cukrzyca – objawy i diagnostyka przy menopauzie
Mało która kobieta zdaje sobie sprawę, że pod najbardziej powszechnymi objawami menopauzy kryje się też dużo poważniejsza choroba – cukrzyca. Typowymi objawami dla hiperglikemii są: senność, zaburzenia koncentracji, częstomocz, nawracające infekcje dróg moczowych, suchość skóry i błon śluzowych, osłabienie. Z kolei przy hipoglikemii występują: osłabienie, poty, kołatanie serca, niepokój, bóle i zawroty głowy, zmienność nastroju.
Diagnostyka menopauzy powinna być poszerzona w kierunku określenia ryzyka zachorowalności na cukrzycę (oznaczenie glikemii, lipidogramu, kontrola masy ciała itp.). Wczesne rozpoznanie i leczenie tej choroby jest niezwykle ważne również dlatego, że u kobiet z cukrzycą mogą nasilić się: osteoporoza (tzw. cukrzycowa osteopatia), schorzenia układu moczowego (przewlekłe infekcje dróg moczowych, nietrzymanie moczu) oraz zespół policystycznych jajników.
M. Witczak
