Największym darem, jaki ofiarowała nam nasza inteligencja nie jest wcale umiejętność zapamiętania tabliczki mnożenia, nazw stolic świata, a nawet nie umiejętność wymyślenia nowych słów, urządzeń czy obrazów. Darem, który najbardziej nas rozwinął jest empatia.
Co to jest empatia?
Empatia, czyli inaczej współodczuwanie, jest to umiejętność wyobrażenia sobie, co przeżywa, myśli i czuje druga osoba. Jest to coś więcej, niż współczucie czy wspólna radość. To proces, dzięki któremu samą myślą jesteśmy w stanie wywołać u siebie określony stan emocjonalny.
Jest to cecha charakterystyczna dla człowieka, choć zwierzęta także wykazują zachowania empatyczne – pies kładzie nam głowę na kolanach, kot ociera o nasze nogi czy ramiona. Jednak jest to prosta reakcja na złe samopoczucie członka stada, natomiast ludzie potrafią odczuwać smutek nawet wtedy, gdy nigdy danej osoby nie spotkaliśmy.
Jak działa empatia?
Empatia wymaga specyficznego stanu umysłu, który psychologowie nazywają decentracją. Ponieważ stale mamy dostęp do własnych myśli, przekonań i uczuć, naturalnym jest, że stawiamy się w centrum naszej uwagi. Umiejętność oderwania się od tego centrum i spojrzenia na sytuację z cudzego punktu widzenia nazywamy właśnie decentracją.
Kiedy już się oderwiemy, musimy wykonać jeszcze trochę pracy i wyobrazić sobie, co może czuć druga osoba. Jest to bardzo trudne, ale im więcej mamy wiedzy i więcej przeżyliśmy, tym łatwiej będzie nam przywołać odpowiednie uczucia.
Joanna Pastuszka-Roczek
