Łupież jest jedną z najbardziej krępujących dolegliwości wśród kobiet. Białe ślady na włosach i ubraniu to dla wielu z nas sprawa wstydliwa i spędzająca sen z powiek. A przecież łupież nie jest efektem braku higieny, lecz wynikiem choroby, którą trzeba odpowiednio leczyć!
Kiedy wielomiesięczna walka z białym prześladowcą nie daje rezultatów albo łupież mimo najszczerszych chęci wciąż nieustannie powraca, może to świadczyć tylko o jednym – w kuracji został popełniony jakiś błąd. Najczęściej jest to albo zbyt krótka terapia (kupujemy kilka jednorazowych saszetek dobrego szamponu przeciwłupieżowego i przestajemy go używać jak tylko pojawią się pierwsze efekty); albo użycie nieodpowiednich środków (o zbyt małej liczbie aktywnych składników). Na szczęście wszystkie te niedociągnięcia da się naprawić.
Rodzaje łupieżu
Ale zacznijmy od początku. Czym właściwie jest łupież? To następstwo naturalnego procesu złuszczania się naskórka na głowie każdego człowieka. O chorobie możemy mówić dopiero wtedy, gdy proces ten zostaje zakłócony np. w wyniku działania grzybów lub drożdżaków i dochodzi do nadmiernego złuszczania skóry. Rozwojowi choroby sprzyja zła dieta, osłabienie organizmu, zaburzenia hormonalne a także niewłaściwa higiena. Wyróżniamy różne rodzaje łupieżu, ale najbardziej popularnymi odmianami są:
- łupież suchy – najpospolitszy rodzaj, objawiająca się suchymi, białymi płatkami skóry, złuszczającymi się i opadającymi na ramiona;
- łupież tłusty – charakteryzuje się znacznie większymi, tłustymi i żółtymi kawałki naskórka, które po złuszczeniu przylepiają się do włosów; skóra głowy wytwarza zbyt dużo sebum.
Higiena osobista
Odpowiednia higiena zawsze jest ważna. Regularne mycie głowy (nawet codzienne, jeśli włosy tego potrzebują!) to podstawa, warto też zwrócić uwagę na właściwą temperaturę wody – powinna być raczej chłodna. Powietrze w suszarce również nie może być nastawione na maksimum podczas suszenia. Przyda się unikanie lakierów do włosów, pianek i żeli, ponieważ sprzyjają wysuszaniu skóry głowy i zwiększaniu łuszczenia naskórka.
Kosmetyki jak lekarstwa
Najważniejszy punkt programu. Odpowiedni szampon przeciwłupieżowy jest bardzo istotną częścią procesu leczenia. Ważne, aby miał w swoim składzie jak najwięcej aktywnych składników. Głównym z nich jest pirytionian cynku, a także kwas salicylowy, selen i siarka. Ze składników naturalnych warto zwrócić uwagę na glistnik jaskółcze ziele, porost islandzki, pirokton olaminy, bisabolol, rzepik pospolity czy panthenol. Jeśli jeden szampon nie działa lub zaostrza objawy, należy wypróbować inny – na rynku jest ich wiele. Najważniejsze, aby nie przerywać kuracji przy pierwszej poprawie i wytrzymać minimum 6-8 tygodni.
Dieta na łupież
Często do rozwoju choroby przyczynia się niewłaściwa dieta, brak witaminy B oraz cynku, a także ogólne wyczerpanie organizmu. Zmiana trybu życia przyczyni się nie tylko do ogólnej poprawy zdrowia, ale także pomoże zwalczyć tak bardzo znienawidzony „biały problem”. Zwiększenie spożycia produktów zawierających witaminę B, cynk oraz kwasy Omega 3, unikanie stresu, wypoczynek i aktywne spędzanie czasu – to zawsze procentuje!
Nieleczony łupież może prowadzić do poważniejszych problemów ze skórą, np. do łuszczycy lub zapalenia meszków włosowych. Jeśli mimo stosowania różnych szamponów problem nadal się pojawia, koniecznie należy udać się do dermatologa, który przepisze silniejsze leki.
M. Witczak
